บทที่ 181

เธอยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น “ถ้าเป็นอย่างนั้น ทำไมคุณถึงมาตีสนิทกับผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนเธอล่ะ? คุณไม่รู้สึกขยะเเขยงที่จะมองหน้าฉันหรือไงกัน?” เจเรมี่หันกลับมา มองที่มาเดลีนด้วยสายตาที่มีเสน่ห์ “คุณวีล่า ใบหน้าเธอคือความสวยงาม” ใช่ ใบหน้านั้นสวยงาม ใบหน้านั้นงดงามเช่นเดียวกับมาเดลีนที่มี ไม่สิ มาเดลีนสวยกว่านิดหน่อย ใบหน้าของเธอมีแสดงออกมาอย่างนิ่ง ๆ และเป็นของจริงดูไม่เสแสร้ง สมบูรณ์แบบในความเงียบสงบ เจเรมี่มองใบหน้าตรงหน้าราวกับว่าเขาทำได้เพียงเติมเต็มหัวใจที่ว่างเปล่าของเขาด้วยวิธีนั้น ทันใดนั้น โทรศัพท์ได้ดังขึ้น ทำให้ชะงักการชื่นชมในความงามนั้นของเขา เขามองไปที่หน้าจอและต้องการที่จะปฏิเสธมัน แต่ท้ายที่สุดเขากดรับสาย “มันยังไงกัน?” สายลมพัดแรงจนเกินไป มาเดลีนจึงไม่สามารถได้ยินสิ่งที่พูดของคนในสาย แต่เธอได้ยินคำตอบของเจเรมี่ที่ไม่เต็มใจนัก “โอเค ผมจะกลับเดี่ยวนี้” มาเดลีนหลงคิดว่าเจเรมี่จะให้เธอลงระหว่างทาง แต่เขาก็ไม่หยุดรถจนกระทั่งถึงถนนที่คุ้นเคย ในที่สุดรถก็หยุดตรงหน้าคฤหาสน์วิทแมน มาเดลีนรู้สึกเหมือนว่าเจเรมี่ยังคงสงสัยในตัวตนของเธอ นั่นคือเหตุผลที่เขาพาเธอกลับมาที่นี