บทที่ 152

คำพูดทั้งสี่คำที่เขาเปร่งมันออกมาช่างดูแผ่วเบา ราวกับว่าเขาใช้พลังงานที่ทั้งหมดในร่างกาย ไปจนหมด “เจเรมี่ ไม่มีทางฉันจะไม่ยกแมดดี้ให้นายอีกต่อไป! การที่ได้พบเจอนายมันเป็นสิ่งที่โชคร้ายที่สุดที่เคยเกิดขึ้นกับแมดดี้ นี่นายคงจะพอใจที่สุดหลังจากที่บดขยี้กระดูกของเธอให้กลายเป็นผงธุลีใช่ไหม?” เมื่อเขาได้ฟังข้อกล่าวหาของเอวา เจเรมี่รู้สึกขมับของเขาสั่นอย่างรุนแรง เขายื่นมือออกไป ทำท่าจะรับ พร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ส่งเธอมาให้ผม!” “ไม่! ฉันยอมตายดีกว่าส่งแมดดี้ให้กับนาย!” เมื่อเจเรมี่เห็นว่าเอวาปฏิเสธที่จะมอบขี้เถ้าของมาเดลีนให้ เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะระเบิดเป็นไฟทันที เขาเอื้อมมือไปฉกมันจากเธอ และแน่นอน เขาได้มันมาแล้ว เขาถือขี้เถ้าของมาเดลีนแล้ววิ่งไปที่รถ เขาได้ยินคำสาปส่งของเอวาดังขึ้นอยู่ข้างหลัง เขาจึงเหยียบคันเร่งออกไปอย่างรวดเร็ว เขาก็ออกจากที่เกิดเหตุ ฉากนั้น แสดงได้ว่าเขาดูเหมือนขโมย ตั้งแต่เขายังเด็ก เจเรมี่จะได้รับทุกสิ่งที่ต้องการ ไม่เคยมีใครต่อต้านเขายกเว้นมาเดลีน แต่ขณะนี้ เขาเสียชื่อเสียงและภาพลักษณ์เพียงเพราะต้องการแย่งชิงขี้เถ้าของคนตาย เขาไปยังบ้านที่ม