บทที่ 1388

ความคิดของเธอเริ่มฟุ้งซ่านขณะมองไปยังร่างนี้ “แม่ แม่…” เธอกลับมามีสติอีกครั้งด้วยความงุนงงเมื่อได้ยินเสียงเรียกของลูกชาย “แม่กลับบ้าน เราต้องรีบกลับบ้าน” “โอเคจ้ะ” เธอพยักหน้าแล้วหันกลับมาอีกครั้งในขณะที่อุ้มลูกชายตัวน้อยเอาไว้ แต่หลังจากหันกลับมาแล้ว เธอก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปยังทิศทางที่เฟลิเป้จากไป … คฤหาสน์วิทแมน หลังอาหารเย็น ทั้งครอบครัวก็มานั่งคุยกันในห้องนั่งเล่น เมเดลีนรู้สึกว่างานล้นมือเมื่อทั้งลูก ๆ และแม่กำลังวุ่นอยู่รอบตัว โชคดีที่แจ็คสันและลิเลียนเป็นเด็กมีเหตุผล เธอจึงไม่ต้องใช้ความพยายามในการเกลี้ยกล่อมพวกเขามากนัก ตรงกันข้ามกับเอโลอิสที่ต้องการเพื่อนและการปลอบโยนมากที่สุด ในขณะนี้เองพุดดิ้ง ลูกชายคนสุดท้องของเธอก็อยู่กับเมเดลีน เด็กน้อยเตะขาสั้น ๆ ของเขาแล้วคลานไปที่โซฟาก่อนที่จะเริ่มกวนให้เมเดลีนกอดและหอมเขา “แม่ กอด!” เด็กน้อยกะพริบตาโตที่มีชีวิตชีวา ก่อนจะขอกอดอย่างไร้เดียงสา เมื่อกำลังจะยื่นมือออกไป เจเรมี่ก็พาร่างเล็ก ๆ ของเขาออกไปเสียก่อน “เดี๋ยวแดดดี้กอดพุดดิ้งเอง” “แม่! อยากหาแม่!” คนตัวเล็กเตะขาสั้น ๆ อย่างดื้อรั้น ในขณะที่ยื่นมือเล็ก ๆ ไ