บทที่ 1332

สีหน้าของเมเดลีนเปลี่ยนไปเมื่อเธอได้ยินแบบนั้น พลางถามอย่างกระวนกระวาย “คุณจะหายไปเหรอ?” ความขมขื่นในหัวใจถูกสลายด้วยความอ่อนหวานที่เขารู้สึกได้เมื่อเห็นว่าเธอห่วงใยตัวเองมากแค่ไหน แต่ในไม่ช้าเขาก็คิดว่าการกระทำของเขาอาจจะทำให้เรื่องมันเลยเถิดไปกันใหญ่ ‘ทำไมฉันต้องทำให้เธอต้องเลือกด้วยนะ? ทำแบบนี้มันจะเป็นการสร้างปัญหาให้เธอเพิ่มหรือเปล่า?’ เจเรมี่ตอบเมเดลีนอย่างมั่นใจว่า “ไม่หรอก ผมจะอยู่เคียงข้างคุณเสมอ” เมเดลีนปล่อยมือด้วยความโล่งใจและรอยยิ้ม จากนั้นร่างสูงจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อปรับเปลี่ยนรูปลักษณ์ของตัวเอง มันเป็นช่วงปลายฤดูร้อนที่ชายหาดจึงมีคนไม่มากนัก ตอนนี้เมเดลีนกำลังยืนอยู่ข้างรถเพียงลำพัง ดวงตากลมทอดมองไปยังทะเลสีครามเบื้องหน้า ในขณะที่มีภาพจำหลายอย่างเกิดขึ้นภายในใจ ทว่าขณะที่เธอกำลังกวาดสายตามองสิ่งต่าง ๆ อยู่นั้น ดวงตาคู่สวยของเธอก็มองเห็นร่างสูงที่ทำให้ร่างบางของเธอสั่นสะท้าน ชายหนุ่มสวมหมวกแก๊ปและหน้ากากสีดำ เขามองเธอด้วยดวงตาเรียวอันคมกริบ เมื่อมองเข้าไปในดวงตาคู่นั้น รอยยิ้มบนใบหน้าของเมเดลีนก็จางหายไป ประกายที่เคยมีก็ได้ดับวูบลง เธออดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่