บทที่ 1329

ฌอนอึ้งไปครู่หนึ่งก่อนจะหัวเราะอย่างเย็นชา “กำลังจะบอกว่าลาน่าใช้คุณงั้นเหรอ? ฮึ แต่นั่นมันก็ไม่ได้ลบความจริงที่ว่าคุณเป็นคนทำไปหรอกนะ! คุณลืมไปแล้วเหรอว่าตัวเองเชื่อฟังลาน่ามากแค่ไหน? คุณไม่มองเอวลีนแม้แต่ปลายหางตาด้วยซ้ำ!” ฌอนโกรธมาก ฌอนยังไม่สามารถยกโทษให้เจเรมี่ได้ เมื่อนึกถึงความเฉยชาที่ชายหนุ่มเคยมีต่อเมเดลีนในตอนนั้น “เอวลีนคิดว่าคุณตายไปแล้ว และเธอก็ร้องไห้ทุกคืน ผมเป็นพ่อเธอ ผมรู้ดี! “เธอตรากตรำอุ้มท้องลูกของคุณ แต่คุณทำอะไรลงไป? คุณไม่เสียใจบ้างเหรอที่ปล่อยให้ผู้หญิงเสียสติคนนั้นทำให้เอวลีนเครียดจนเธอต้องคลอดพุดดิ้งก่อนกำหนดโดยไม่มีใครช่วยเหลือเธอเลยน่ะ?” เจเรมี่ขมวดคิ้ว ‘จะไม่เสียใจได้อย่างไร?’ เมื่อเขาเห็นเลือดที่ไหลออกมาและความทุกข์ทรมานของเธอ เขาก็รู้ว่าเธอมีความสำคัญต่อเขามากขนาดไหน เพียงแค่ตอนนั้นเขาถูกความทรงจำที่ลาน่ายัดเยียดให้บังตาก็เท่านั้น “เจเรมี่ คุณลองถามตัวเองดูสิว่าเอวลีนรักและเป็นห่วงคุณมากแค่ไหน คุณบอกว่าจะใช้เวลาที่เหลือในชีวิตชดเชยสิ่งที่คุณทำให้เอวลีนไม่ได้ แต่ดูตอนนี้สิว่าเธอกลายเป็นอะไรไปแล้ว” ดวงตาของฌอนโศกเศร้าเป็นอย่างมากในขณะที่พูด เขาไม่