บทที่ 1326

เสียงทุ้มต่ำและน่าหลงใหลของเขาเคลื่อนผ่านหูเมเดลีนราวกับสายลมในคืนฤดูร้อน ยิ่งทำให้ร่างบางต้องตกอยู่ในภวังค์ ขณะมองดูใบหน้าหล่อเหลาค่อย ๆ เคลื่อนเข้ามาหา เจเรมี่กดริมฝีปากของเขาสัมผัสกับริมฝีปากของเมเดลีนเบา ๆ และเป็นไปตามคาด เธอไม่ได้ต่อต้านอะไรเขา อัตราการเต้นของหัวใจเจเรมี่เริ่มไม่เป็นจังหวะ ก่อนจะคว้าเอวบางแล้วจูบเธออีกครั้ง ดวงตากลมสวยเบิกกว้างทันที ทว่าเมเดลีนก็ปล่อยให้เจเรมี่ทำอย่างที่ใจเขาต้องการและไม่ขัดขืน เจเรมี่รู้สึกมีความสุขเล็ก ๆ ที่เมเดลีนยอมจำนนต่อเขาโดยดี เขารู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่าง บางทีแม้ว่าเธอจะจำไม่ได้ว่าเจเรมี่หน้าตาเป็นอย่างไร แต่เธอก็ยังมีความรู้สึกที่ดีต่อสัมผัสของเขาอยู่เสมอ ดังนั้นเธอจึงไม่ต่อต้านเขามากเหมือนเมื่อก่อน เจเรมี่นอนลงโดยมีเมเดลีนอยู่ในอ้อมแขน เขาค่อย ๆ ดึงเชือกผูกเอวของเสื้อคลุมอาบน้ำเธอออก แต่ทันใดนั้นมือเรียวก็รีบดึงมือเขาออกทันที เขาลืมตาก่อนจะเห็นอีกฝ่ายมีท่าทีลุกลี้ลุกลน ดวงตากลมเต็มไปด้วยความตระหนก “มีอะไรหรือเปล่า ลินนี่?” เขาลูบแก้มเธออย่างเป็นห่วง เมเดลีนผละออกจากอ้อมแขนเขา “นี่ฉันทำอะไร? นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่?” เธอถามตัวเองด