บทที่ 1303

เมื่อตัดสินใจได้แล้ว เมเดลีนก็เดินไปหาไรอัน ชายหนุ่มกำลังนั่งอยู่ในสนามหญ้าด้วยท่าทางสบาย ๆ พร้อมหนังสือและถ้วยกาแฟในมือ แสงแดดยามบ่ายส่องกระทบแผ่นหลัง เพิ่มโทนสีอบอุ่นให้กับใบหน้าที่หล่อเหลาและงดงามของเขา ภายใต้รูปลักษณ์ที่อ่อนโยนนั้นได้ซ่อนปีศาจร้ายที่ต่างไปอย่างสิ้นเชิง ปีศาจที่พร้อมจะสั่นสะท้านความกลัวภายในจิตใจของผู้คนได้เสมอ เมเดลีนกำหมัดแน่น ทว่าก็บังคับตัวเองให้เดินเข้าไปหาอีกฝ่ายอยู่ดี ไรอันมองเห็นเธอจากหางตา ก่อนจะเงยหน้ามองอีกฝ่ายด้วยความสนใจ ร่างบางที่มีเสน่ห์ปรากฏอยู่ในแววตาของเขาอย่างชัดเจน เขาดูภูมิใจในฝีมือของตัวเองเมื่อจ้องไปที่ผมทรงใหม่ของเธอ “มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่า? หรือว่าคุณตัดสินใจได้แล้ว?” ไรอันปิดหนังสือด้วยรอยยิ้มอย่างมั่นใจที่เสริมบุคลิกของเขาให้ดูดีมากขึ้นไปอีก เมเดลีนเดินเข้ามาหาเขา เมื่อเผชิญหน้ากับผู้ชายตรงหน้า เธอก็รู้สึกไม่สบายใจอย่างที่สุด “ไรอัน” “หืม?” เขาขานรับอย่างเกียจคร้านในขณะที่ดวงตาสอดส่องไปทั่วใบหน้าของเมเดลีน “เลิกอ้อมค้อมได้แล้ว” “โอเค” เมเดลีนหยุดลังเลและมองแววตาที่ยากจะคาดเดาของอีกฝ่ายนิ่ง “คุณจะปล่อยพ่อแม่ของฉันไปใช่ไหม? ถ้า