บทที่ 1250

เขาจ้องมองเธออย่างเงียบ ๆ ด้วยดวงตาที่ลึกล้ำ แล้วตอบด้วยเสียงราบเรียบ “ผมไม่มีอะไรจะพูด” คำตอบของเจเรมี่ก่อให้เกิดการคาดเดาไปต่าง ๆ นานา “เจเรมี่ไม่มีอะไรจะพูด นั่นคือการยอมจำนนแล้วหรือเปล่า?” “เรามีพยานและหลักฐานทางกายภาพด้วยนี่ ยังไงเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้อยู่แล้ว” “ไม่นึกเลยว่าเขาจะฆ่าคนได้จริง ๆ” “อี๋ เสียดายที่ฉันเคยชื่นชมและเทิดทูนเขาขนาดนั้น!” เสียงพึมพำของคนในห้องพิจารณาคดีต่างเข้าใจไปแล้วว่าเจเรมี่เป็นฆาตกรจริง ๆ รวมถึงผู้คนบนโลกออนไลน์เช่นกัน เมเดลีนมองคาเลนและวินส์ตันซึ่งอยู่ที่อีกด้านหนึ่ง พวกเขาขมวดคิ้วด้วยความกังวลเป็นอย่างมาก “ทำไมเจเรมี่ไม่ปกป้องตัวเองล่ะ? เป็นไปได้ยังไงที่เขาจะฆ่าคน? เขาไม่มีทางฆ่าใครทั้งนั้น!” คาเลนพึมพำ วินส์ตันขมวดคิ้วเช่นกัน “อย่าร้อนใจไป ถ้าเจเรมี่ไม่ได้ทำ เขาคงจะไม่ปล่อยให้ตัวเองถูกกล่าวหาว่าก่ออาชญากรรมแบบนี้หรอก” “เงียบ” ผู้พิพากษาเคาะค้อนเล็กในมือเพื่อให้ทุกคนเงียบ ก่อนจะพูดถึงคดีฆาตกรรมเจ้าหน้าที่ตำรวจเมื่อคืนนี้ เขาเรียกพยานขึ้นมาให้การต่อ หลายคนไม่คาดคิดว่าพยานคนนี้คือไรอัน “คุณโจนส์ โปรดชี้แจงเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้