บทที่ 1228

เจเรมี่ไม่ใช่ฆาตกร แล้วเธอก็จะไม่มีวันตกหลุมรักผู้ชายอย่างไรอันเด็ดขาด เมื่อไรอันเห็นความมุ่งมั่นในดวงตาของเมเดลีน เขาก็ยิ้มเยาะออกมา เขาประทับใจในความใจเย็นและความกล้าหาญของเธอเป็นที่สุด “รอผมกลับบ้านนะ” หลังจากไรอันพูดแบบนั้น เขาก็ขับรถออกไป ทันทีที่เขาจากไป เมเดลีนก็ไม่รอช้าที่จะขึ้นไปยังห้องนอนบนชั้นสองทันที เมื่อพิจารณาจากความสะอาดของห้องแล้ว ไรอันน่าจะอยู่คนเดียวมาโดยตลอด แต่หลังจากค้นไปรอบ ๆ เธอก็ยังไม่พบอะไรน่าสงสัย เมเดลีนต้องการค้นหาต่อ แต่บาดแผลที่แขนของเธอเริ่มเจ็บมากขึ้น เพราะตอนนี้เธอเคลื่อนไหวมากเกินไป เลือดจากบาดแผลจึงเริ่มซึมผ่านผ้าพันแผลออกมา เมเดลีนต้องการดูแลบาดแผลของเธอให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ เธอจึงค้นหาชุดปฐมพยาบาลและเปิดตู้เสื้อผ้า แต่ก็ไม่พบอะไร นอกจากชุดสูทที่ห้อยอยู่ซึ่งทำให้เธอแปลกใจ เมเดลีนจำได้ว่านี่คือชุดที่ไรอันใส่ตอนที่เขาขอให้เธอไปพบที่ร้านกาแฟ ซึ่งหมายความว่าเป็นวันที่ลาน่าถูกฆาตกรรมด้วย ด้วยความไวด้านกลิ่น เมเดลีนจึงได้กลิ่นไม้กฤษณาจากชุดสูทนั้น รวมถึงกลิ่นควันที่ออกมาจากปืนด้วย ลาน่าถูกยิงตาย ดังนั้นคนที่ยิงเธอจะต้องมีกลิ่นควันนี้ติดเสื