บทที่ 1155

เมเดลีนเปลี่ยนใจในนาทีสุดท้ายและไม่ได้ไปที่ห้องแล็บ ดังนั้นเจ้าหน้าที่จึงส่งผลลัพธ์ที่อ่านแล้วเข้าใจได้ง่ายมาให้เธอผ่านทางอีเมล แต่เพราะมีเจเรมี่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอจึงไม่กล้าเปิดมันต่อหน้าเขา หากเขาไม่ต้องการให้เธอรู้ว่าเขายังฟื้นตัวไม่เต็มที่ เธอก็จะไม่ทำอะไรตัดหน้าเขา “ผมบอกให้คุณรอที่บ้านไม่ใช่เหรอลินนี่? คุณตามผมออกมาทำไม?” น้ำเสียงที่นุ่มนวลและอยากรู้อยากเห็นของเจเรมี่ล่องลอยมา เมเดลีนเก็บโทรศัพท์ลงและสบตากับเขา “เราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอคะ ว่าเราจะฝ่าฟันทุกอย่างไปด้วยกัน? ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณยืนอยู่ท่ามกลางแสงไฟคนเดียวแล้วเป็นเป้าให้คนอื่นทำร้ายหรอกนะ” เจเรมี่ยิ้มอย่างเข้าใจและลูบศีรษะของเธออย่างอ่อนโยน “ลินนี่” “คุณเป็นคนบอกให้ไอบีซีไอเผยแพร่แถลงอย่างเป็นทางการใช่ไหมคะ?” คราวนี้ถึงตาเธอถามบ้างแล้ว เจเรมี่พยักหน้า “ผมบอกคุณแล้วว่าผมจะจัดการกับเรื่องนี้ ผมจะไม่ยอมให้ใครใส่ร้ายคุณทั้งนั้น” ในขณะนั้นเองที่เมเดลีนรู้สึกถึงความหมายที่แท้จริงของการได้รับการปกป้องจากใครบางคน การปกป้องที่แท้จริงคืเกิดขึ้นเมื่อหัวใจของคนที่ถูกปกป้องรู้สึกปลอดภัย ที่ฝั่งของไรอัน เขากำลังอ่านคำแถลงอย่