บทที่ 1129

เมเดลีนรู้สึกเหมือนตัวเองตกอยู่ในห้วงความฝัน ขณะที่มีบางคนกำลังร้องเรียกเธออยู่ในฝัน “เอวลีน ตื่นสิ เอวลีน” น้ำเสียงที่อ่อนโยนและเป็นห่วงของผู้ชายคนหนึ่งดังก้องอยู่ในหูของเธออย่างต่อเนื่อง เอวลีนขมวดคิ้วและค่อย ๆ ลืมตา ใบหน้าของไรอันปรากฏขึ้นท่ามกลางสายตาที่พร่ามัวของเธอช้า ๆ “เอวลีน คุณฟื้นแล้วใช่ไหม?” เขาถาม “ไรอัน?” “ผมเอง” ไรอันพูดขณะที่มองเธอด้วยความกังวล "คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?" เป็นอะไรหรือเปล่า? สติของเธอกลับมาชัดเจนอีกครั้งในทันที หญิงสาวนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่เธอจะสลบไป จากนั้นก็เห็นว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงแล้ว เธอลุกขึ้นนั่งทันที ผ้าคลุมถูกเลื่อนลงจากไหล่ ทำให้ตกใจและรู้ได้ทันทีว่าเสื้อผ้าของเธอถูกถอดออกหมด เหลือเพียงเสื้อชั้นในเท่านั้น สถานการณ์ทั้งหมดนี้ทำให้เธอรู้สึกแปลก ๆ ก่อนเธอจะดึงผ้าห่มขึ้นมาพันรอบตัวทันที “นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” เธอถามด้วยความสับสนและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อเหลือบไปเห็นเสื้อผ้าบนพื้น เธอก็ก้มลงหยิบมันขึ้นมาทันที ไรอันหันตัวหนีทันที “ใส่เสื้อผ้าก่อนเถอะ” เขาบอกเธอ เมเดลีนไม่พูดอะไร เธอรีบสวมเสื้อผ้าหลังจากที่ไรอันเดินกะเผลกห