บทที่ 3890

หลังจากปลอบใจเคทีเสร็จแล้ว ฮาร์วีย์กันหันไปหาอีเดนและคนอื่น ๆ ด้ายสายตาที่ดูสงบนิ่ง ในที่สุดเขาก็รู้ว่าทำไมเคทีถึงอยากให้เขาออกจากประเทศนี้ไป เธอรู้ว่าคนในตระกูลของเธอเป็นคนหัวแข็ง และกลัวว่าฮาร์วีย์จะตกอยู่ในอันตรายก็เพราะเธอ “ผู้ชายคนนี้มาจากไหน? กล้าดียังไงมาทำร้ายเราแบบนี้?!” วาเลรี่ได้สติ เธอโซซัดโซเซล้มลงกับพื้นพร้อมกับเอามือกุมหน้าที่บาดเจ็บเอาไว้ “ฉันจะฆ่าแก "ฉันอยากให้แกสองคนอยู่ในห้องขังไปตลอดชีวิตเลย! ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นจะทำให้แกจะต้องอยากตายแน่ ๆ! “แกเป็นผู้ชายของเคทีใช่ไหม?!” อีเดนคลานขึ้นมาจากพื้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด เขากัดฟันกรอด “แกสองคนเป็นคู่ต่อสู้ที่สวรรค์บันดาลให้เป็นคนไร้ยางอายและหยิ่งผยอง!” อีเดนอยากจะต่อสู้กลับแต่เขาทำได้เพียงจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยความโกรธเกรี้ยว เขารู้สึกหวาดกลัวท่าทีที่ดูมีอำนาจและดุดันของฮาร์วีย์ ดังนั้นการจ้องมองจึงเป็นสิ่งเดียวที่เขาทำได้ “พอเถอะ! หยุดพูดคุยกับไอ้สารเลวนั่นได้แล้ว โทรเรียกตำรวจมาดีกว่า!” วาเลรี่กรีดร้องเหมือนคนบ้า แล้วสะบัดผมด้วยท่าทีหยิ่งผยอง “ฉันจะไม่หยุดจนกว่าไอ้สองคนนี่จะเข้าไปอยู่ในห้องขังไปตลอดชีวิ