บทที่ 1989

ในวินาทีนั้นเคลลี่ มาโลนรู้สึกผิดหวังในตัวฮาร์วีย์ ยอร์กเป็นอย่างมาก เขาดีใจที่ฮาร์วีย์ได้ทำงานในบริษัทดีๆและได้รับโบนัสอีกต่างหาก แต่ไม่คิดเลยว่าหลังจากไปทำงานได้เพียงสองสามวันฮาร์วีย์จะหยิ่งผยองได้ถึงเพียงนี้ เขามีแต่ทำตัวหยิ่งยโสมากขึ้นเพราะเรื่องนี้ ในตอนนี้เคลลี่เริ่มเสียใจที่พาฮาร์วีย์มายังมอร์ดู เมื่อเทียบกับเรื่องนี้แล้ว ให้เขาส่งค่าครองชีพไม่กี่ร้อยเหรียญต่อเดือนให้เขาซะยังจะดีกว่า น่าอาย! มันน่าอายเหลือเกิน! หลังจากเห็นท่าทางที่สิ้นหวังของเคลลี่แล้ว ฮาร์วีย์ก็ตัดสินใจที่จะจัดการกับสถานการณ์ “ให้ผมบอกความจริงกับคุณลุงเถอะ คุณลุงมาโลน” ฮาร์วีย์พูดด้วยน้ำเสียงตรงไปตรงมา ทุกคนโน้มตัวเข้ามาแทบจะในทันที พวกเขาล้วนอยากจะฟังว่าฮาร์วีย์พูดอะไร “วิลล่าหมายเลข 1 เป็นของผมจริง ๆ นายท่านลินช์ยกมันให้ผมเมื่อสัปดาห์ก่อน และขั้นตอนต่าง ๆ ก็ใกล้จะเสร็จสิ้นแล้ว” “เขายกให้นายเนี่ยนะ?” มิวะ ฟูจิฮาระหัวเราะออกมา “นี่นายกำลังจะบอกฉันว่าเขายกวิลล่ามูลค่าสองร้อยสามสิบเจ็ดล้านดอลลาร์ ให้นายเนี่ยนะ? ดูเหมือนว่า คุณยอร์กจะค่อนข้างมีชื่อเสียงมากทีเดียว! “ในเมื่อเป็นอย่างนั้น หากเราไม่ไปดูด

บทก่อนหน้า 1989/4170 บทต่อไป