บทที่ 107

ไวแอตต์ที่อยู่ข้างหลังเธอได้เดินไปข้างหน้าและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "คุณผู้หญิงคนนี้ดูไม่คุ้นเลย คุณอาจจะเพิ่งมาถึงเมืองนิอัมมี่เมื่อไม่นานมานี้ ผมจะพูดเตือนคุณอย่างไรดี? มีบางคนในนิอัมมี่ที่ชอบเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว คุณต้องระวังอย่ายุ่งกับพวกเขา พวกเขาน่าขยะแขยงมาก หากคุณต้องการอะไร ผมสามารถพาคุณไปเดินรอบ ๆ แหล่งช้อปปิ้งของเราได้ ผมเป็นผู้จัดการของร้านอาหารนอร์ทแลนด์และผมคุ้นเคยกับพื้นที่นี้เป็นอย่างดี” เห็นได้ชัดว่าไวแอตต์สนใจในความงดงามของอีวอนน์ซึ่งเป็นคนที่ขับรถเฟอร์รารีด้วยเช่นกัน ดูเหมือนเธอจะมีความโดดเด่น ถ้าเขาสามารถจับเธอได้ เขาจะเป็นเจ้าของทั้งความงามและความมั่งคั่งไหมนะ? ในตอนแรกฮาร์วีย์ไม่ต้องการพูดกับพวกเขา แต่สองคนนั้นน่ารำคาญเกินไป เขาอดไม่ได้ที่จะเหลือบไปมองไวแอตต์แล้วพูดว่า “เฮ้ จอห์นสัน พนักงานบริกรร้านอาหารอย่างคุณเลิกโอ้อวดในสิ่งที่คุณไม่มีได้ไหม? ทำไมคนของผมจะต้องมาเกี่ยวข้องกับคุณ?” ใบหน้าของไวแอตต์มืดมนลง เขาไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะมีความกล้าที่จะยอกย้อนเขา เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “ฮาร์วีย์ คุณกำลังแสร้งทำเป็นว่าเป็นลูกเขยที่แสนดีหรือเปล่า? คุณคิดว่าตัวเองเป็นผู้เชี่ยวชาญที