บทที่ 500

“เฟรยา ลินช์ เธอเองเหรอ!” เมื่อกระจกเลื่อนลง ใบหน้าร้ายกาจของลินดา เชลบี้ ก็ปรากฏขึ้น เธอดูมีความสุขมากที่ได้เจอเฟรยา ทว่าเฟรยาแทบจะกระอักเลือด โธ่เอ้ย! เธอเพิ่งกลับมาที่เมลเบิร์นได้ไม่กี่วัน แต่ก็ต้องมาบังเอิญเจอคนที่น่ารำคาญที่สุด “เฟรยา เธอกลับมาที่เมลเบิร์นทำไมเหรอ? ฉันได้ยินมาว่าเธอได้แฟนใหม่ที่แคนเบอร์รา เธอทำแบบนี้กับแพทริคได้ยังไง?” ลินดาขมวดคิ้วทันทีพลางพูดขึ้น “ไม่ใช่เรื่องของเธอ เธอหูหนวกหรือไง? เธอไม่ได้ยินฉันตอนที่พูดว่าเธอเกือบจะชนรถของฉันหรือไง?” น้ำเสียงของเฟรยาหมดความอดทน ดวงตาของลินดาแดงก่ำด้วยความรู้สึกเสียใจ “ฉันขอโทษ… ฉัน...” “ฉันขอโทษแทนเธอด้วย...” ทันใดนั้นเอง ประตูฝั่งผู้โดยสารก็ถูกเปิดออก แล้วแพทริคก็ก้าวลงมาจากรถ ท่าทางเย็นชาและใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาในตอนนี้กำลังค้อมศีรษะลงน้อย ๆ ขณะที่ใบหน้าที่มีเสน่ห์และริมฝีปากของเขาก็ซีดราวกับกระดาษ คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันแน่น มองเพียงแวบเดียวเฟรยาก็บอกได้แล้วว่าเขาไม่สบาย หัวใจของเธอบีบรัด ทว่าเธอก็รีบข่มความเป็นห่วงในหัวใจของเธอเอาไว้ พวกเขาเลิกกันไปแล้ว ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะมาเป็นห่วงถ้าเขาไม่สบาย นอกจากนี้