บทที่ 329

“ใช่ ผมมันเลว ตอนนี้ผมจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคุณเอง” ฌอนเย้ยหยัน เขาหันกลับแล้วเดินไปที่ประตู แคทเธอรีนฝืนยิ้มออกมา จริง ๆ แล้วเธอไม่อยากปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจเลย เมื่อเทียบกับชายอ้วนที่อายุพอจะเป็นพ่อของเธอได้แล้ว เธออยากจะนอนกับฌอนมากกว่า “... ฉัน… ฉันไม่อยากอยู่กับเขา” แคทเธอรีนเดินตามฌอนไป และทนหน้าด้านกอดเอวของเขาเอาไว้ ฌอนหันกลับมามองอย่างเฉยเมย และชำเลืองมองมาที่เธอ เขาดึงแขนเธอออกแล้วออกคำสั่ง “มาที่โอเอซิส อินเตอร์เนชั่นเนล กับผม” แคทเธอรีนเดินตามหลังเขาไปอย่างเงียบ ๆ เมื่อฌอนเข้าไปในห้อง เขานั่งลงบนเตียง แสงไฟที่ส่องลงมาจากเหนือศีรษะของเขาเน้นให้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา “ทำไม? คุณอยากให้ผมสอนคุณว่าต้องทำยังไงเหรอ?” ฌอนเลิกคิ้วขึ้นและเหยียดยิ้มชั่วร้ายออกมา แคทเธอรีนเดินเข้าไปหาเขาด้วยใบหน้าแดงก่ำ ร่างบางสั่นเทา เธอจูบริมฝีปากของเขา... หลังจากที่หญิงสาวผล็อยหลับไปช่วงกลางดึก ฌอนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและถ่ายรูปของเธอเอาไว้ เขาส่งรูปถ่ายนี้ไปให้เวสลีย์ ... วันต่อมา แคทเธอรีนตื่นขึ้นมา แล้วก็ต้องพบว่าฌอนกำลังนั่งอยู่ข้าง ๆ เธอขณะที่เขา