บทที่ 260

ทันใดนั้นเอง แสงไฟก็สว่างขึ้น จากนั้น ผ้าห่มที่เธอห่มอยู่ก็ถูกดึงออกไป น้ำเสียงเย็นชาของผู้ชายคนนั้นดังขึ้นเหนือร่างของเธอ “ตื่น” “ฌอน ฮิลล์คะ? คุณทำอะไรของคุณ?” แคทเธอรีนลุกขึ้นนั่งอย่างงัวเงีย พลางมองไปที่เขา เธออึ้งไป ดวงตาของผู้ชายคนนั้นแดงก่ำ ทำให้เขาดูเย็นชาจนน่ากลัวขึ้นไปอีก ฌอนมองใบหน้าไร้เดียงสาของเธอ เขายังคงจำครั้งแรกที่เขาพบเธอได้อย่างชัดเจน เช่นเดียวกับทุกคำพูด และทุกการแสดงออกอันชาญฉลาดที่เธอแสดงออกมา “ผมขอถามคุณหน่อย ในบาร์ตอนนั้น ทำไมคุณถึงมายั่วผม?” “ทำไมจู่ ๆ คุณถึงมาถามแบบนั้นล่ะคะ?” แคทเธอรีนหลบสายตาของเขาด้วยไม่อยากจะตอบคำถาม อย่างไรก็ตาม ฌอนไม่ยอมให้เธอหลบ เขาจับปลายคางของเธอไว้ ขณะที่ดวงตาเย็นชาของเขาก็จ้องไปที่เธอ “เพราะคุณเข้าใจผิดว่าผมเป็นน้าของอีธาน โลว์ใช่ไหม?” เสียงวิ้งดังขึ้นในสมองของเธอ ราวกับว่าเธอถูกสายฟ้าฟาดลงกลางศีรษะ “...” แคทเธอรีนรู้สึกใจหาย ฌอนรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร? ฌอนจ้องมองไปที่เธอ และสังเกตเห็นท่าทางที่เปลี่ยนไปของเธอได้อย่างชัดเจน ใบหน้าของหญิงสาวซีดเผือด มีความหวาดกลัว ความตกใจ และความสิ้นไร้หนทางอยู่ในแววตาของเธอ เช่นเดียวกับหัว