บทที่ 147

ฌอนรู้สึกโกรธมาก เขาจึงโทรหาเธอทันที “แคทเธอรีน โจนส์ กลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ! คุณต้องให้ผมเตือนความจำของคุณถึงเนื้อหาในสัญญาหรือเปล่า? คุณคิดว่าผมเป็นคนใจบุญสุนทาน และว่าความให้ฟรี ๆ เพียงเพราะเห็นแก่ความไม่ยุติธรรมอย่างนั้นเหรอ? หรือคุณคิดว่าฝีมือการทำอาหารของคุณมีมูลค่าถึงสองร้อยล้านดอลล่าร์?” “แล้วนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกของคุณด้วย ทำไมคุณยังเสแสร้งต่อหน้าผมอีก?” ทุกคำที่เขาพูดราวกับควักหัวใจของแคทเธอรีนออกมา ขณะที่เธอฟังอยู่ที่ปลายสาย ในตอนแรกเธอรู้สึกเสียใจมาก ทว่าในตอนนี้ เธอเองก็รู้สึกโกรธขึ้นมาเหมือนกัน “คุณรู้ได้ยังไงว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกของฉัน?” “อีธาน โลว์กับคุณ เริ่มคบกันตั้งแต่สมัยมัธยม แล้วนี่จะเป็นครั้งแรกของคุณได้ยังไง?” ฌอนไม่เชื่อว่าวัยรุ่นสมัยนี้จะรักษาความบริสุทธิ์เอาไว้ได้ “ฉันไม่เคยทำเรื่องแบบนั้นกับเขามาก่อน” แคทเธอรีนรู้สึกว่ามันไม่ถูกต้อง “ฉันยังรักษาครั้งแรกของฉันเอาไว้อยู่ ไม่ว่าคุณจะเชื่อฉันหรือไม่ มันก็ขึ้นอยู่กับคุณ” ฌอนนิ่งอึ้งไป หัวใจของเขารู้สึกอึดอัดเล็กน้อย “ผมจะให้เวลาคุณสิบนาที จะกลับมาที่นี่เดี๋ยวนี้ หรือจะรอรับผลที่ตามมา” ณ อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์