บทที่ 114

ความโกรธของแคทเธอรีนค่อย ๆ สงบลง ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เธอยังรู้สึกว่าคำพูดของอีธานไร้สาระ “คุณโง่ขนาดไหนถึงได้พูดออกมาแบบนั้น รีเบคก้าทั้งฉลาด ขยัน อ่อนโยนและมีน้ำใจ เป็นฉันเสียอีกที่โหดร้ายและใจดำ” เมื่อได้ยินคำพูดประชดประชันนั้น อีธานก็รู้สึกอับอายเป็นอย่างมากจนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาแดงก่ำ “เคธี่ ยกโทษให้ฉันที่เคยทำให้เธอเจ็บปวด ฉันขอโทษจริง ๆ ฉันจะค่อย ๆ ชดใช้ให้เธอไปตลอดชีวิตของฉัน เธอกลับมาหาฉันได้ไหม? ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่ทำผิดซ้ำสองอีกแล้ว” “ตอนนั้นฉันไร้เดียงสาเกินไป นายพูดถูกที่ว่าฉันยังเด็กและสามารถพยายามได้ด้วยตัวเอง ทุกอย่างจะไม่เป็นแบบนี้ตราบเท่าที่นายอยู่ข้าง ๆ ฉัน” ด้วยเหตุนั้น เขาจึงมองเธอด้วยความกระตือรือร้น ใบหน้าของเวสลีย์หม่นลง เขาไม่รู้เลยสักนิดว่าหลานชายของเขาเป็นคนหน้าด้าน สิ่งที่เวสลีย์เป็นห่วงมากที่สุดคือ การที่แคทเธอรีนอาจจะประทับใจในคำพูดของอีธาน สุดท้ายแล้ว แคทเธอรีนและอีธานต่างก็จะกลับไปคบกัน “คิดให้ดี ๆ นะเคธี่ เขาเคยหักหลังคุณมาครั้งหนึ่ง และมันเกิดขึ้นได้อีกเป็นครั้งที่สอง...” “น้าเวสลีย์!” อีธานตะโกนออกมา “ผมทราบว่าน้าชอบเคธี่ แต่น้าไม่สามารถฝืน