บทที่ 932 แน่นอนว่ามันจะไร้ประโยชน์

แอเรียนผิดหวัง เธอหวังจะได้เห็นพวกที่ลักพาตัวฮาร์วีย์เผื่อว่าเธออาจจะได้เบาะแสอะไรที่จะสามารถนำไปหาอีธานได้ แต่สุดท้ายพวกเขาก็มาช้าเกินไป พวกเขาพาทุกคนขึ้นไปที่ชั้นบนและพบว่าประตูห้องของโซอี้และคุณแฮร์ริสถูกเปิดทิ้งไว้ ข้างในห้องเลอะเทอะมาก เจ้านายหญิงของโรงแรมกำลังคำนวณค่าเสียหายขณะที่ดุพวกเขาด้วยคำพูดที่เจ็บปวด ทั้งคู่ยังคงอยู่ในอาหารช็อก ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถตอบโต้อะไรได้เลย พวกเขาเพียงแต่ยืนรับคำวิจารณ์ของเจ้านายหญิงคนนั้น โซอี้ดูเหมือนจะไม่เป็นอะไร แต่กลับกันกับสามีของเธอที่ดูราวกับว่าโดนทุบตีมาอย่างหนัก แอเรียนก้าวเข้าไปหยุดเจ้านายหญิง “พอได้แล้ว เดี๋ยวฉันชดเชยให้ เฮนรี่ ลงไปข้างล่างกับเธอและให้เธอคำนวณค่าเสียหายมาให้หมด ชำระอะไรที่ยังค้างคาให้หมดเลย” เจ้านายหญิงที่เห็นจำนวนคนที่แอเรียนพามาด้วยกลัวเกินกว่าจะโวยวายต่อ เธอเพียงแต่เดินตามเฮนรี่ไปอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ โซอี้เหลือบมองฮาร์วีย์และเข้าใจทันทีว่าแอเรียนมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร “พวกเราไม่ได้เป็นอะไร ฉันขอโทษที่ทำให้เธอต้องเดือดร้อนขนาดนี้ พวกเราทุกคนปลอดภัยดี” “ฉันรู้” แอเรียนตอบอย่างสงบ “ฉันเห็นแล้ว ตาฉันยังใช