บทที่ 930 มาเฟียก็ต้องทำอย่างที่มาเฟียเขาทำกัน

เจตต์ซุกบัตรนั้นไว้ในกระเป๋าของเขาอย่างลังเล “คุณก็รู้ว่าถ้าหากคุณทำอะไรมากเกินไป นายท่านจะสงสัยคุณเอาได้นะครับ” อเลฮานโดรยิ้ม “เรื่องนั้นมันน่าสงสัยตรงไหนเหรอ? หรือเขาสงสัยว่าฉันอาจจะไม่ใช่หลานชายสุดที่รัก อเลฮานโดร สมิธของเขาจริง ๆ? นั่นมันเป็นความสงสัยของนายท่านหรือของนายกันแน่? แล้วถ้าฉันบอกนายว่า ฉันไม่ใช่อเลฮานโดรล่ะ?” เจตต์ก้มศีรษะลงต่ำกว่าเดิม เสียงของเขาเอื่อยเฉื่อยจนแทบจะเหมือนหุนยนต์ตอนที่เขาตอบ “สำหรับผม คุณสมิธก็คือคุณสมิธวันยังค่ำ ความเป็นไปได้อื่นใดไม่สำคัญ แม้ว่าคุณจะทำสิ่งที่ตลกหรือน่าสงสัยอยู่ก็ตาม” อเลฮานโดรดูเหมือนจะอารมณ์ดี “ฮ่า เพราะแบบนี้ไงฉันถึงชอบนายและอยากให้นายอยู่ข้างฉัน นายรู้ไหม… ธัญญ่าอาจจะไม่ได้ฉลาดมากนักแต่เธอค่อนข้างหน้าตาดีเลยนะ นายควรจะลองพิจารณาเธอดูดี ๆ” “คนอย่างผมจะไม่มีวันมีชีวิตที่ปลอดภัยและมั่นคง” เจตต์ตอบอย่างสงบ “สิ่งสุดท้ายที่ผมต้องการคือการต้องลากคนอื่นเข้ามาเสี่ยงกับผม ถ้าผมทำได้ ผมอยากจะคืนอิสรภาพให้เธอมากกว่า” อเลฮานโดรดูเหมือนจะตะลึงกับความตรงไปตรงมาของเขา “หึ แค่นั้นก็ทำให้นายมีมนุษยธรรมมากกว่าคนอื่น ๆ ที่ทำงานให้กับครอบครัวนี