Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

บทที่ 911 ลงโทษผู้ที่เปิดโปงความทรงจำเหล่านี้

ทั้งหมดไม่ใช่ความผิดของธัญญ่าเลย แต่เธอจะต้องรับผิดตลอด เพื่ออะไรกัน? การต้องแบกรับความผิดที่เธอไม่ได้ทำมันยุติธรรมตรงไหน? แล้วทำไมซัมเมอร์ถึงต้องเปิดโปงความทรงจำที่เจ็บปวดเหล่านี้ด้วย?! เมื่อเธอฟื้นคืนสติได้ในที่สุด ธัญญ่าก็ปล่อยมือจากคอของซัมเมอร์ด้วยความหวาดกลัวและร้องว่า “โอ้พระเจ้า… โอ้พระเจ้า! หนูขอโทษ! หนูขอโทษ หนูไม่ได้ตั้งใจ หนูขอโทษ! ได้โปรดอย่าตะคอกหนูนะ… ได้โปรดหยุดทรมานหนูด้วยคำพูดเหล่านั้นสักที…” มือของซัมเมอร์รีบจับคอตัวเองก่อนที่จะผลักผู้หญิงคนนั้นออกไป “แคร่ก… เธอจะฆ่าฉัน! แคร่ก ๆ… เธอ… เธอมันบ้า!” เธอร้องเสียงหลงอย่างตะกุกตะกัก ธัญญ่าน้ำตาไหลขณะที่เธอส่ายหัวโดยไม่หยุดหย่อน “มะ-ไม่! ไม่จริง! ไม่จริง… ไม่จริง ไม่จริง หนูไม่ได้จะฆ่าคุณ… หนูขอโทษ หนู…” ท่าทางที่โยกไปโยกมาของธัญญ่าทำให้ซัมเมอร์ขวัญเสีย นั่นมันอะไรกัน? ตัวตนที่แท้จริงของธัญญ่าเหรอ? ด้วยความกลัวหญิงชราคนนั้นจึงหันหลังและเผ่นออกจากอพาร์ทเม้นท์ เธอจะไม่อยู่ต่อแม้แต่วินาทีเดียว เพื่อว่าจะมีอะไรที่น่ากลัวกว่านี้เกิดขึ้นอีก! ธัญญ่าเหลือบไปเห็นเงินที่ซัมเมอร์ลืมไว้ เธอจึงรีบหากระเป๋าเพื่อหยัดเงินเข้าไปก่อ

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.