บทที่ 817 แต่คุณเป็น “คนแรก” ของฉัน

แจ็คสันเลียปากที่แห้งจากความตื่นตระหนกของตนเอง “ใช่ เธอไม่น่ามาเลย ระหว่างเราไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถูกไหม? ฉันคิดว่าเธอน่าจะเข้าใจตั้งแต่ที่ฉันเลิกติดต่อเธอแล้วนะ เธอไม่ควรเสียเวลาตัวเองกับฉัน ฉันให้ในสิ่งที่เธอคู่ควรไปแล้ว เพราะฉะนั้น เธอช่วยปล่อยฉันไปได้ไหม? ถ้าเธอไม่เข้าใจกฏของมัน เธอก็ไม่ควรจะเข้ามาทำงานสายนี้ อย่าให้สิ่งนี้เกิดขึ้นอีก เราจะไม่ติดต่อกันอีกต่อไป” ซาช่าน้ำตาแตกทันที “ฉันเข้าใจ… ฉันขอโทษ… ฉันไม่ได้แตกต่างอะไรจากผู้หญิงคนอื่น ๆ ถูกไหม? แต่คุณเป็นคนแรกของฉัน ฉันขอโทษ ฉันเพ้อฝันไปเอง” ซาช่าวางสายหลังจากที่พูดจบทันที มีเพียงสิ่งเดียวที่ทิฟฟานี่นึกถึงอยู่ตอนนี้ “แต่คุณเป็นคนแรกของฉัน” แจ็คสันยกแขนขึ้นอย่างพ่ายแพ้ “ก็ได้ พวกผู้หญิงนี่ห้ามทำให้โกรธเคืองเด็ดขาดเลย ผมจะไม่ทำมันอีกแน่นอน คุณอยากทำอะไรก็ทำเลย ผมรับได้… แต่ผมยังคงยืนกรานจุดยืนของผม ผมจะไม่ยอมรับว่าผมนอนกับผู้หญิงที่ผมไม่เคยแตะต้อง” ทิฟฟานี่ยิ้มและเอื้อมมือไปข่วนหน้าเขาอย่างรวดเร็ว แจ็คสันมองเข้าไปในกระจกรถแล้วถอนหายใจ “น่ากลัวที่สุดเท่าที่เคยเจอมา… ผมนี่โชคร้ายจริง ๆ คุณจะได้เก็บเกี่ยวสิ่งที่คุณหว่านไว้ ในที่สุด