บทที่ 757 เด็กขี้เหร่

เมื่อแอเรียนออกมาจากห้องอัลตราซาวนด์ มาร์คก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยพยุงเธอ “เป็นยังไงบ้าง? หมอว่ายังไงบ้าง?” แอเรียนแสดงผลอัลตราซาวนด์ให้เขาดู “ทำไมฉันถึงมองว่าดูลูกน่าเกลียดจัง? คุณหมอบอกว่าพัฒนาการของเจ้าตัวน้อยเป็นไปตามปกติดีและเขาก็แข็งแรงดีด้วย อวัยวะที่สำคัญ ๆ ของเขาก็เติบโตได้ดีเลย... มือและขาได้รับการพัฒนามาอย่างดี แต่... เขาดูน่าเกลียดจริง ๆ นะ นี่เป็นภาพ 3 มิติจากอัลตราซาวนด์ ฉันคิดว่านี่น่าจะนับเป็นภาพแรกของลูกเลยก็ได้นะ...” มาร์คจ้องไปที่ภาพอัลตราซาวนด์ 3 มิติและขมวดคิ้ว “บางที… เขาอาจจะดูดีขึ้นเมื่อเขาเกิด? ทุกอย่างอาจดูน่าเกลียดเพราะยังอยู่ในท้องก็ได้ ถูกไหม? ไม่ต้องกังวลหรอก แค่เธอคลอดทารกได้อย่างปลอดภัยก็เพียงพอแล้ว แม้ว่าเขาจะน่าเกลียดแต่ก็ไม่มีทางที่เราจะไม่รักเขา เขาเป็นลูกคนแรกของเราเลยนะ” ริมฝีปากของแอเรียนกระตุก “แม้ว่าคุณจะบอกให้ฉันมองโลกในแง่ดี แต่การขมวดคิ้วบนใบหน้าของคุณนั้นบอกอย่างอื่น จริง ๆ แล้ว ลึก ๆ คุณรู้สึกรังเกียจใช่ไหม? เขาพูดไม่ออกชั่วขณะ เขาเป็นผลผลิตจากพันธุกรรมของตระกูลเทรมอนต์และแอเรียนก็ไม่ได้ขี้เหร่เช่นกัน ใครจะไปคิดว่าลูกของพวกเขาจะดูน