บทที่ 678 ความสมบูรณ์แบบชั่วคราว

เช้าวันรุ่งขึ้น มาร์คเดินลงไปข้างล่างด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แมรี่ที่เห็นว่าเขาดูมีความสุขมากจึงถามว่า “วันนี้มีอะไรดี ๆ เกิดขึ้นเหรอนายท่าน? เช้านี้นายท่านอารมณ์ดีเชียว นายหญิงตื่นหรือยังคะ? ให้ฉันไปเรียกเธอมาทานอาหารเช้าไหม?” มาร์คยืดจัดเนคไทให้ตรง “ไม่มีอะไรมาก ผมแค่ชอบอากาศวันนี้ เธอตื่นแล้ว ไปบอกให้เธอลงมาเลย” แมรี่มองออกไปนอกหน้าต่างอย่างสงสัย หิมะกำลังตก อากาศแบบนี้ดีตรงไหน? แอเรียนตัวสั่นเมื่อเธอลงมาถึงชั้นล่าง เธอสงสัยว่าใครเปิดประตูที่ชั้นล่างทิ้งไว้ เกล็ดหิมะปลิวไปตามอากาศที่เย็น แมรี่รีบปิดประตูอย่างรวดเร็ว “คุณหนาวเหรอ? ใส่เสื้อผ้าเพิ่มอีกสักชั้นเถอะค่ะ คุณคงไม่อยากเป็นหวัดหรอก เมื่อคุณยังเล็กคุณมักจะสวมเสื้อผ้าบางไปโรงเรียนในช่วงฤดูหนาวเสมอ ดังนั้นคุณจะเป็นหวัดทุกฤดูหนาวและจะฟื้นตัวหลังจากที่ฤดูกาลเปลี่ยนไปเท่านั้น ร่างกายของคุณอ่อนแออยู่เสมอและคุณมีแต่จะอ่อนแอลงเท่านั้น คุณจะต้องใช้เวลานานหลายปีกว่าคุณจะกลับมาสุขภาพแข็งแรงเหมือนเดิม” แอเรียนเหลือบมองไปที่มาร์ค แน่นอนว่าสีหน้าเขาเปลี่ยนไปแล้ว เขารู้ว่าเขาเคยใจร้ายกับเธอแค่ไหนใช่ไหม? เขาจะไม่มีวันให้อะไรดี ๆ กับเธอเว