บทที่ 666 ทั้งหมดเป็นเพียงการแสดง

การที่เขากอดเธอจากด้านหลังแบบนั้นทำให้เธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อย เธอยอมจำนนเพื่อหนีจากตำแหน่งนี้โดยเร็ว "ก็ได้" เขายิ้มและปล่อยแขนออกจากรอบเอวของเธอ เมื่อกลับไปที่ห้องนอน ทั้งคู่ก็นอนลงเคียงข้างกันแต่ดูเหมือนต่างคนต่างนอนไม่หลับ แอเรียนได้นอนทุกเวลาที่เธอต้องการ ไม่ว่ากลางคืนหรือกลางวันเธอจึงไม่ง่วงเลย แต่มาร์คนอนไม่หลับเพราะเธออยู่ข้าง ๆ เขา “เธออยากได้ลูกผู้ชายหรือผู้หญิง?” จู่ ๆ เขาก็ถามความมืดนั้น “ได้หมด” แอเรียนตอบทันที “ตราบใดที่เด็กเกิดมาอย่างปลอดภัยฉันก็ไม่สนว่าเขาจะเป็นเด็กผู้ชายหรือผู้หญิง นี่จะเป็นลูกคนเดียวที่ฉันสามารถมีได้ในชีวิตนี้ ฉันเลือกไม่ได้หรอก” เธอชะงักครู่หนึ่งแล้วถามว่า “แล้วคุณล่ะ?” เขาหันไปด้านข้างและเผชิญหน้ากับเธอ จากนั้นก็วางมือของเขาลงบนท้องของเธอเบา ๆ “ฉันด้วย ฉันรักเขา ไม่ว่าจะเป็นเด็กผู้ชายหรือผู้หญิง ตราบใดที่เขาเป็นลูกของเธอ” แอเรียนอธิบายไม่ถูกว่าเธอรู้สึกอย่างไรเมื่อได้ยินดังนั้น เธอคุ้นเคยกับท่าทางที่เย็นชาและห่างเหินของเขามากเกินไป แม้ว่าตอนนี้เขาจะมอบความอ่อนโยนทั้งหมดให้กับเธอแต่เธอก็ไม่สามารถชินกับมันได้ ท้ายที่สุดเธอต้องเผชิญกับอารมณ์ที่