Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

บทที่ 512 เพื่อนร่วมบ้านโดยไม่เต็มใจ

นายายิ้ม "ถูกต้อง ลูลู่เป็นเด็กที่เชื่อฟังจริง ๆ เธอเป็นเด็กดี เธอคือความหวังเดียวของฉัน ช่วงนี้ฉันกลับจากที่ทำงานดึกตลอด เมื่อฉันกลับถึงบ้าน ฉันพยายามหลีกเลี่ยงความยุ่งเหยิงของแม่สามี ฉันจะซักเสื้อผ้าของฉันกับสามีในเครื่องซักผ้าและซักเสื้อผ้าของลูลู่ด้วยมือ ฉันเหนื่อย ฉันไม่อยากจะสนใจพวกเขาเลย พวกเขามีมือมีเท้า ฉันเลิกทำตัวเป็นทาสของพวกเขาแล้ว เมื่อไม่นานมานี้พวกเขาก็บ่นฉัน แต่ฉันไม่สนใจ พวกเขาเคยบ่นว่าฉันไม่มีรายได้ ตอนนี้ฉันเริ่มดูแลตัวเองได้แล้ว เพราะที่นี่ค่าใช้จ่ายไม่สูงนัก ฉันอยากจะรู้จริง ๆ ว่าเมื่อฉันหยุดพึ่งพาลูกชายของพวกเขา พวกเขาจะพูดอะไรได้อีก” แอเรียนเห็นด้วยกับคำพูดของนายา “เธอควรจะทำอย่างนั้นมานานแล้ว ไม่ต้องสนใจพวกเขาถ้าพวกเขาไม่มีความสุข และบอกให้พวกเขาคุยกับลูกชายของพวกเขาเอง เธอไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆ ของพวกเขาเสียหน่อย และพวกเขาไม่เคยปฏิบัติต่อเธอเหมือนเธอเป็นครอบครัวเดียวกันเลย ทำไมเธอถึงจะต้องยอมเขาล่ะ? อีกอย่าง ฉันคิดว่าการสั่งอาหารตามสั่งมากินทุกวันมันไม่ดีต่อสุขภาพ ทำไมเราไม่ผลัดกันออกจากร้านและทำอาหารมากินกันเองทุกวัน? ฉันจะจัดการค่าใช้จ่ายของส่วนผสมเอง เธอจะพิจาร

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.