บทที่ 467 ฉันไม่เมตตาผู้ที่จะทำร้ายฉัน

ในที่สุด วันอันแสนวุ่นวายของสาว ๆ ก็จบลงด้วยการที่ทิฟฟานี่นับรายได้อย่างมีความสุข “โอ้พระเจ้า แอริ เราถูกแจ็กพอตในวันทำการแรกของปี!” เธออุทาน “ตามจริงแล้ว เพียงอาคารสำนักงานที่อยู่ตรงข้ามเราคนเดียวก็ทำให้ร้านของเราคงอยู่ได้ตลอดไปแล้ว อันที่จริงฉันแน่ใจว่าเราจะจ้างคนเพิ่มขึ้นอีกสองสามวันนับจากนี้! อ้อ อีกอย่าง การมีคนสั่งจากแอปซื้อกลับบ้านมากกว่าสั่งตรงจากร้านทำให้เราเสียรายได้ให้พ่อค้าคนกลาง หากพวกเขาสั่งโดยตรง เราอาจได้มากกว่านี้! ฉันจะให้ธัญญ่าให้บัตรติดต่อเล็ก ๆ แก่พวกเขาในครั้งต่อไป” “เรียบร้อยแล้ว ทิฟฟานี่” ธัญญ่าแทรกขึ้น “ฉันได้ให้นามบัตรของพวกเราแก่พวกเขาในระหว่างการส่งของวันนี้ ฉันบอกพวกเขาว่าพวกเขาสามารถโทรหาเราได้ทุกเมื่อที่พวกเขาอยากอาหารเรา” เมื่อถึงเวลา ทิฟฟานี่ได้นำโบนัสที่ถูกห่อในห่อเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเด็กสาวมาให้เธอ “เรามีของเล็กน้อยให้เธอ เจ้าคนฉลาดของเรา” ในตอนแรก ธัญญ่ารู้สึกดีใจอย่างยิ่งเมื่อได้รับรางวัลของเธอ แต่แล้วเธอก็รับรู้ถึงความหนาที่ผิดปกติ และเธอก็เริ่มรู้สึกเขินอายเล็กน้อย “เอิ่ม นี่… นี่มันมากเกินไป ใช่ไหม? มากกว่าสามเท่าของค่าจ้างปกติของฉัน แบบว่า เยอะก