บทที่ 261 ลีไวน์และสโลน

แมรี่อึ้งไปชั่วขณะก่อนจะตอบกลับว่า “จอร์จ สโลน” แอเรียนตกใจ “จอร์จ สโลน? คุณแน่ใจรึ?” จอร์จ สโลน, จอร์จ ลีไวน์ อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น? แมรี่ตบต้นขาของเธอ “ฉันจำได้แล้ว ฉันแน่ใจว่าใช่ชื่อนี้ ถึงจะผ่านมา 10 ปี แต่ฉันก็ไม่ได้ขี้ลืมขนาดนั้น เขาชื่อจอร์จ สโลน เขาไม่ได้หน้าตาดีมากนัก แต่เขาเป็นคนที่ซื่อสัตย์ เขาเป็นคนขยันขันแข็งและมีสติสัมปชัญญะในหน้าที่การงาน เขาเป็นคนค่อนข้างจะเงียบด้วย พอเธอพูดฉันเพิ่งนึกได้ว่าจริง ๆ เขาเป็นคนที่โชคดีมากเลยนะ เขาควรจะอยู่บนเครื่องบินด้วย แต่ท้องเขามาปวดก่อนขึ้นเครื่องบินพอดี เขาอาเจียนตั้งแต่เช้าจนสาย จนนายท่านให้เขาพักหนึ่งวัน” เพื่อหาการยืนยันเพิ่มเติมแอเรียนได้ขอให้นักสืบไปขอข้อมูลของ จอร์จ ลีไวน์ จากบ้านพักพักฟื้น เธอยังได้รับภาพถ่ายขนาดเล็กอีกด้วย เธอนำมันให้แมรี่ที่หรี่ตาดูมันอยู่พักนึงดู “เขาแก่ขึ้นหลายปี แต่ดูจากลักษณะของใบหน้าแล้วเขาคือจอร์จแน่ ๆ ฉันเองก็แก่แล้วเลยจำเขาไม่ได้ในตอนแรก” มือของแอเรียนสั่นด้วยความตื่นเต้น “แมรี่ ดูดี ๆ ได้โปรด! ยืนยันให้หนูทีว่าใช่เขาไหม” แมรี่กลัวว่าเธออาจจะจำผิดไปจึงนำรูปไปถามเฮนรี่เพื่อความแน่นอน เฮนรี่จำได