Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

บทที่ 180 เจ้าแมวโง่

เมื่อเห็นว่า แอเรียนกำลังเงียบ แมรี่ก็กล่าวด้วยรอยยิ้ม “อ้า เธอยังเด็ก เธออยู่เคียงข้างนายท่านมาตั้งแต่ยังเป็นเด็กหญิงตัวน้อย ๆ เธอก็เหมือนกับดอกกุหลาบที่ได้รับการดูแลเอาใจใส่อย่างดีซึ่งไม่ได้พบเห็นโลกภายนอกมากนัก เมื่อเธอออกไปสู่โลกกว้างและพบเจอผู้คนและผู้ชายมากพอเธอจะเข้าใจสิ่งนี้ นายท่านอาจจะไม่ใช่คนที่ดีที่สุดสำหรับผู้หญิง แต่เขาก็ไม่ได้ใจร้ายใจดำกับพวกเธออย่างแน่นอนฉันเห็นว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับแอรี่และนายท่าน แต่ถ้าแอรี่เผชิญกับอุบัติเหตุ ฉันไม่คิดว่าเขาจะรีบไปโรงพยาบาลและนอนค้างคืนหรอกนะ” แอเรียนไม่ต้องการพูดถึงเรื่องนี้เธอจึงรีบเปลี่ยนหัวข้อ “แมรี่ คุณจัดให้มีคนดูแลข้าวปั้นแทนหนูหรือเปล่า? เมื่อคืนฝนตกอย่างหนักและลมก็แรงมาก มันคงกลัวมากแน่ ๆ ที่ถูกทิ้งไว้ในสวนหลังบ้าน” แมรี่ตบขาของเธอ “อั๊ยยะห์ ลืมสนิทเลย! ฉันเป็นห่วงเธอมากทั้งคืนและนอนหลับไม่สนิท ฉันรู้สึกจู้จี้จนลืมอะไรบางอย่างไป ถ้าเธอไม่เตือนฉัน ฉันคงลืมเรื่องนี้ไปหมดแล้ว ดูฉันสิ ตอนนี้ฉันอายุมากแล้วแม้แต่ความทรงจำของฉันก็ยังหลุดลอย ฉันลืมข้าวปั้นได้ยังไงกันเนี่ย? ฉันจะโทรกลับบ้านและพูดกับเฮนรี่!” แอเรียนรู้สึกกังวลเมื่

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.