บทที่ 168 มุ่งมันเพื่อจะมีชีวิตอยู่

แอเรียนตะคอกเบา ๆ “มันเป็นแมวจรจัดที่ฉันรับมา มาร์คไม่ยอมให้ฉันเลี้ยง แต่ฉันก็ยังจะเลี้ยง หลังจากที่เราทะเลาะกันหลายครั้งเขาก็ตกลงที่จะให้ฉันเลี้ยงมันไว้ที่สนาม ฉันปล่อยให้มันเข้ามาในบ้านตอนที่เขาไม่อยู่บ้านเท่านั้น” ทิฟฟานี่ยกนิ้วให้เธอ “เธอนี่เจ๋งมากที่มีความกล้าที่จะฟาดฟันกับมาร์ค ฉันไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะเป็นหมาป่าในคราบลูกแกะ” ไม่อยากจะพูดถึงมาร์คอีกต่อไป แอเรียนจึงเปลี่ยนเรื่อง “แล้วนี่เป็นเรื่องอะไรที่เธอต้องบ่นมากมายและเลือดของเธอจะเดือดเมื่อพูดถึงแม่ของเธอ?” การแสดงออกบนใบหน้าของทิฟฟานี่เปลี่ยนไปอย่างขมขื่นและแสดงความเกลียดชัง “ตอนนี้ฉันรู้สึกกังวลมาก ฉันรู้สึกว่าชีวิตที่เหลือของฉันจะดูเยือกเย็นถ้าฉันจะอยู่กับแม่ของฉัน มันเหนื่อยเกินไป… ตอนนี้ฉันทำงานที่บริษัทของแจ็คสันและทำงานพาร์ทไทม์ตอนกลางคืนด้วย แม้จะมีรายได้สองทาง แต่ฉันก็ไม่สามารถเลี้ยงดูแม่ได้ เธอไม่สามารถกำจัดความหลงใหลในสินค้าฟุ่มเฟือยและพฤติกรรมการใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือยได้ ไม่เพียงแค่นั้นเธอยังเล่นไพ่นกกระจอกและเล่นการพนันได้เงินมากมาย ทุกครั้งที่เราพูดถึงเรื่องนี้มันก็จบลงด้วยการทะเลาะกัน ฉันไม่พูดเรื่องนี่กับแม่อ