บทที่ 154 แอรี่และขนมหวานฝีมือของเธอ

หลังจากความตกใจและอารมณ์ที่แปรปรวน แอเรียนก็ทรุดตัวลงนั่งบนเบาะรถรู้สึกเหมือนเปลือกที่ว่างเปล่า “กลับกันเถอะ” เธอพูดอย่างอ่อนแรง เมื่อนึกถึงสายจากเฮเลนที่เธอปฏิเสธไปก่อนหน้านี้เธอจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรกลับ มีการรับสายอย่างรวดเร็วและนำไปสู่จุดที่ถูกต้อง "คุณรู้ว่ามันเป็นแอรี่ที่ชนฉันใช่ไหม?" เฮเลนสำลักที่ปลายสาย “แอริ… ฉันขอโทษ… มือฉันถูกมัด เธอทั้งคู่มีความสำคัญสำหรับฉันเท่า ๆ กัน แต่ฉันก็มีปัญหาเช่นกัน ... ฉันขอโทษ ... ” แอเรียนหัวเราะเยาะ “แน่นอน ว่าคุณมีปัญหา ฉันสมควรได้รับมัน ฉันสมควรได้รับการแท้งครั้งนี้ ฉันสมควรถูกฆ่าตาย คุณไม่ได้ขอความช่วยเหลือจากฉันมาก่อนตั้งแต่คุณให้กำเนิดฉันใช่ไหมล่ะ? ฉันเป็นหนี้ชีวิตที่คุณมอบให้ฉันดังนั้นตอนนี้... ฉันได้ชดใช้มันด้วยชีวิตของลูกของฉันแล้ว จากนี้ไปฉันจะไม่เป็นหนี้อะไรคุณอีก เธอวางสายทันทีหลังจากพูดแบบนั้นและบล็อกหมายเลขโทรศัพท์ของเฮเลนในครั้งเดียว หลังจากทำทุกอย่างแล้วเธอก็ถอนหายใจยาว ตามที่คาดไว้มาร์คไม่ได้กลับไปที่ คฤหาสน์ เทรมอนต์ ในคืนนั้น แอเรียนกลับไปทำงานตามปกติในวันรุ่งขึ้นโดยมีผ้าพันแผลที่หน้าผาก แม้ว่าเธอจะยังอ่อนแอมาก แ