บทที่ 1220 เดวี่ผู้น่าสงสาร เจนิซผู้ฉวยโอกาส

เดวี่เผยรอยยิ้มที่แย่กว่าหน้าร้องไห้ “เมื่อคืนครอบครัวผมโทรมาตอนที่ผมกำลังทำงานล่วงเวลา มันเป็นเหตุฉุกเฉิน ตอนแรกผมจะขอให้ผู้อำนวยการไปส่งเอกสารนั้นให้คุณ แต่เขาไม่รู้ที่อยู่คุณ พอผมกำลังจะเอาที่อยู่คุณให้เขา เจนิซก็เดินมาและบอกว่าเธอรู้ที่อยู่คุณ เธอเลยเสนอที่จะจัดการเรื่องนี้ให้เอง ผู้อำนวยการก็เห็นว่ามันใกล้จะได้เวลาเลิกงานแล้วและเขาก็ไม่อยากอ้อมไป เขาเลยมอบให้เธอจัดการเรื่องนี้ ผมคิดแค่ว่าพวกเราก็เป็นเพื่อนร่วมงานกันหมดและเนื่องจากเอกสารนี้ด่วนมากมันก็คงจะไม่สำคัญว่าใครจะเป็นคนนำมันไปส่ง… ดังนั้น…” สีหน้าของมาร์คแย่กว่าเดิม “ดังนั้นห่*อะไรล่ะ? ถ้าคนอื่นทำงานนี้ได้ฉันจะขอให้นายเป็นคนทำไหม? ครั้งหน้าใช้สมองคิดด้วยนะ ออกไปซะ!” นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เดวี่ได้ยินมาร์คสบถ เขาจึงรีบวิ่งหนีกำปั้นของมาร์ค เขากลัวว่ามาร์คจะฉีกเขาเป็นชิ้น ๆ ถ้าเขาอยู่ต่อ เรื่องนี้ทำให้เขาไม่สบายใจมากจนเขาต้องลงไปถามเจนิซว่ามันเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนก่อน “เธอเอาเอกสารไปให้เขาใช่ไหม? เธอได้ทำอะไรอีกไหม? ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าวันนี้มีบางอย่างผิดปกติกับคุณเทรมอนต์? มาถึงตอนเช้าเขาเหวี่ยงใส่ฉันก่อนอะไรเลย!” เจนิซตกใจ