บทที่ 1118 เป่าผม

หลังจากที่พักไปสักครู่หนึ่งแอเรียนก็พาแอริสโตเติลไปอาบน้ำ แมรี่แก่แล้ว เพราะฉะนั้นแอเรียนจะดูแลแอริสโตเติลเองเมื่อเธออยู่บ้าน เธอเหนื่อยแต่ก็มีความสุขที่จะทำมัน วัยเด็กมีเพียงชีวิตละครั้ง และมันก็ผ่านไปเร็วมาก เธอไม่อยากพลาดการเติบโตของแอริสโตเติลแม้แต่นิดเดียว ข้างนอกหิมะตกหนักแต่ข้างในบ้านอบอุ่น หลังจากที่อาบน้ำให้แอริสโตเติลได้สักพักแอเรียนก็ออกมาจากห้องน้ำอย่างเน็ดเหนื่อยและเหงื่อท่วม อย่างไรก็ตาม ภาพของแอริสโตเติลที่สะอาดเติมเต็มให้แอเรียนหายเหนื่อยได้ เธออุ้มแอริสโตเติลกลับไปที่ห้อง ใส่เสื้อผ้าให้เขาและวางเขาลงเตียง “หม่ามี๊ไปอาบน้ำก่อนนะคะ เล่นกับแดดดี้ไปก่อนน้า” แอริสโตเติลฉีกยิ้มให้เธอขณะที่เขาอมนิ้วตัวเอง เธอยิ้มตอบรับ มาร์คเดินมาที่เตียงเด็กและมองแอเรียน “เธออยากให้ฉันดูแลเธอเหมือนที่แจ็คสันดูแลทิฟฟานี่หรือเปล่า?” เขาถามเธอ แอเรียนตกตะลึงด้วยความไม่ทันตั้งตัว จากนั้นเธอก็ตอบอย่างจริงจัง “อยากและไม่อยาก ผู้หญิงล้วนชอบถูกดูแลอยู่แล้ว แต่ทุกคนไม่เหมือนกัน คุณและแจ็คสันก็แตกต่างกันอย่างมากด้วย เป็นตัวของตัวเองดีที่สุดแล้ว ฉันไม่ใช่ทิฟฟ์ และฉันก็คงจะเอาใจได้ไม่ง่ายเท่าเธอ ฉัน