บทที่ 229

“เจอรัลด์ ออกมานี่!” แคสแซนดร้าสแกนไปทั่วห้องดรียนด้วยการจ้องมองที่เย็นชาก่อนจะเรียกเจอรัลด์ออกมา “เจอรัลด์ มีบางอย่างที่ฉันอยากจะบอกนาย สามีของเพื่อนในมหาวิทยาลัยของฉันกำลังจะเปิดบาร์ในวันพรุ่งนี้ พวกเขาขาดแคลนกำลังคนอยู่ และก็มีงานพาร์ทไทม์ที่นั่น พวกเขาจ่ายให้มากเมื่อเทียบกับบาร์อื่น ๆ” เธอครวญเสียงดังขณะที่เธอยืนกอดอก “พาร์ทไทม์เหรอ? ผม…” เจอรัลด์ตกตะลึง “นายจะอะไร? นายไม่เจ้าใจที่ฉันเพิ่งพูดไปหรือไง? พวกเขาจะยุ่งมากเกินไปในวันพรุ่งนี้เพราะมันเป็นวันเปิดทำการและเขาไม่สามารถหาคนมาช่วยเขาได้มากพอ นายคิดว่านายสามารถทำงานที่นั่นต่อไปได้หรือไง? รู้ไหมว่าเขาจะเปิดบาร์นั้นที่ไหน? บนย่านการการค้าเมย์เบอร์รี่ ใช่ ย่านการค้าเมย์เบอร์นั่น! เขาจะรับสมัครเฉพาะผู้ชายที่สูงและหน้าตาดีเท่านั้น” “ผม…” “นายอะไร? ตกลงตามนี้ละกัน ฉันจะเข้าร่วมพิธีการเปิดของพวกเขาในคืนพรุ่งนี้ และนายจะต้องมากับฉัน!” จากนั้นแคสแซดร้าก็มองไปที่เจอรัลด์อย่างเหม่อลอย “ผม...แม่งเอ้ย!” เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะสาปแช่งในใจ เขาต้องการจะบอกเธอว่าเขาไม่อยากจะทำ และไม่มีความจำเป็นเลยสำหรับเขาที่จะไปที่นั่น แคสแซนดร้า อย่าง

บทก่อนหน้า 229/1786 บทต่อไป