บทที่ 1580

เมื่อมองไปที่สีหน้าที่เปลี่ยนแปลงของเจอรัลด์ ผู้นำวิญญาณทำท่าเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะปิดปากของเขาเอาไว้ มิล่าเองก็ทำหน้าสลดเพราะรู้สึกผิด แม้ว่าการแสดงออกของพวกเขาแทบจะไม่มีการเปลี่ยนแปลง แต่เจอรัลด์ก็ยังสังเกตเห็นถึงความผิดปกติบางอย่าง “…แล้วพวกที่มาจากองค์กรเจ้าแห่งการทำลายล้างล่ะ? พวกเขามาสร้างปัญหาให้เราอีกหรือไม่?” เจอรัลด์ถาม “พวกเขาคอยตามรังควานเรามาตลอด! เราเริ่มชินกับพวกเขาเสียแล้ว!” "ผมเข้าใจแล้ว แล้วพ่อแม่กับน้องสาวของผมเป็นยังไงกันบ้าง?” เจอรัลด์ถามพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย “…เรื่อง…นั้น…” ผู้นำวิญญาณตอบ ในขณะที่ใบหน้าของเขาซีดลงเล็กน้อย… แม้แต่ผู้อาวุโสทั้งสิบก็ยังคงก้มหน้าต่อไป โดยไม่มีใครกล้าแม้แต่จะหายใจ... สำหรับมิล่า ไม่นานน้ำตาของเธอก็เริ่มไหลอาบแก้ม เจอรัลด์มองดู ขณะที่เธอเอามือขึ้นมาปิดปากด้วยความโศกเศร้า จากนั้นเขาก็คำรามว่า “เป็นอะไรกันไปหมด? เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา?” เมื่อได้ยินเช่นนั้น มิล่าก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้น ในขณะที่ผู้อาวุโสทั้งสิบคนคุกเข่าลงพร้อมกัน ผู้นำวิญญาณกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะตอบว่า “…เมื่อประมาณหนึ่งปี