บทที่ 12

“ยุติเรื่อง? คุณมีแผนจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร? สำหรับเรื่องนั้นฉันก็เป็นฝ่ายผิดเหมือนกัน นอกจากนี้นายใหญ่เทย์เลอร์ ก็ยังเป็นปู่ของฉัน คุณวางแผนที่คิดจะเอาชนะเขาหรือไม่” เซเลน่ายิ้มอย่างขมขื่นแล้วพูดว่า “ครั้งนี้คุณมากับเราและอยู่เงียบ ๆ ในมุมหนึ่ง เหตุการณ์ผ่านไปหลายปี อารมณ์ของคุณปู่น่าจะดีขึ้น บางทีถ้าพูดจาดี ๆ สักสองสามคำก็อาจจะทำให้เขาหยุดติดตามเรื่องนี้ได้” “เอาล่ะ ผมจะพยายามทำตามคำแนะนำของคุณ ให้ดีที่สุดผมจะหลีกเลี่ยงมันซะ ไม่งั้นคุณจะบ่นหาว่าผมทำรุนแรงเกินไป!” เฟนด์หัวเราะเล็กน้อย เขาอยากเห็นด้วยตาของตัวเองว่าคนจากตระกูลเทย์เลอร์ จะปฏิบัติต่อเขาอย่างไรถ้าหากไม่รู้ตัวตนของเขา นอกจากนี้เหตุผลที่เขากลับมาในครั้งนี้ไม่ใช่เพื่อเป็นนักรบสูงสุด เขาเพียงแค่อยากอยู่กับผู้หญิงที่เขารักอย่างสงบสุขและดูแลแม่ของเขาให้มีชีวิตอย่างสุขสบาย ทั้งสามคนนั่งแท็กซี่มาถึงประตูบ้านเทย์เลอร์ อย่างรวดเร็ว ไอ้เด็กนั่นหน้าด้านจริง ๆ ที่ทำร้ายนายน้อยเทย์เลอร์ เขาไม่รู้หรือว่านายน้อยเทย์เลอร์ใจแคบมาก” “ถูกต้อง ฉันกลัวว่าเรื่องนี้มันจะไม่จบลงด้วยดี เขาเป็นแค่ทหารเป็นลูกเขยตัวเหม็นคนนึง เขาควรพิจารณาตัวเขาเอง!” “พวกเขาได้ยินการสนทนาการแลกเปลี่ยนกันอย่างเงียบ ๆ ของยามสองคนที่หน้าประตู ทันทีที่พวกเขาลงจากรถ เมื่อยามสังเกตเห็นการมาถึงของพวกเขา พวกเขาก็เงียบทันที หนึ่งในนั้นยิ้ม “คุณเซเลน่า คุณกลับมาแล้ว เราจะรีบไปแจ้งให้นายท่านและนายใหญ่ทราบทันที!” “ไม่จำเป็น! เดี๋ยวเราไปเอง!” เซเลน่ามองไปที่ประตูด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน เธอมีความทรงจำที่ดีมากมายในวัยเด็กของเธอที่อยู่ที่นี่ โดยไม่คาดคิดว่าหลังจากเติบโตขึ้น ครอบครัวเทย์เลอร์ก็เต็มไปด้วยอุบายทางการเมืองมากมาย สำหรับเธอแล้วสิ่งที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่านั้นก็คือ วันหนึ่งเธอจะถูกไล่ออกจากสถานที่แห่งนี้ หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่งทั้งสามคนก็เดินเข้าไปอย่างช้า ๆ เมื่อพวกเขามาถึงหน้าประตูบ้านพักของนายใหญ่ พวกเขาก็ได้ยินเสียงสนทนาที่ดังมาจากด้านใน “เฟนด์ทำเกินไป ใครจะคาดคิดว่าเขาจะกล้าทำร้ายอีวาน?!” “ใช่ เขาเป็นทหารเพียงไม่กี่ปี ตอนนี้เขาคิดว่าเขากลายเป็นบุคคลสำคัญไปแล้วหรือไง? นกกระจอกจะกลายเป็นนกฟีนิกซ์ได้อย่างไร!” “ที่สำคัญ คืออีวานป่วยเป็นโรคกระดูกร้าว ฉันได้ยินมาว่าเขาถูกทำร้ายจนหมดสติ!” ญาติบางคนของครอบครัวเทย์เลอร์ กำลังสนทนากันอย่างดุเดือดราวกับว่าเฟนด์ เป็นคนบาปที่ถูกประณาม “ใช่ ถูกต้องที่สุด ไอ้สารเลวนั่นเป็นคนผิด อ๊า ฉันยอมไม่ได้!” ขณะที่เซเลน่ากำลังจะเข้าไปก็ได้ยินเสียงของฟีโอน่า ในขณะนั้นเสียงของฟีโอน่าก็ดังขึ้นอีกครั้ง “พวกคุณอาจจะยังไม่รู้เรื่องนี้ ไม่กี่วันก่อนหน้านี้เขาตบ เคน คลาร์ก นายน้อยของตระกูลคลาร์ก ทำให้เขาเสียฟันไปตั้งสามซี่!” “นายน้อยคลาร์ก? นายน้อยที่เพ้อฝันถึงเซเลน่าของคุณอยู่ตลอดเวลานั่นเหรอ? เขาไปตามหาคุณ? นายใหญ่เทย์เลอร์ อดไม่ได้ที่จะถาม “เขารู้ใช่ไหม” เขาคิดว่าเฟนด์จะตายแน่ ๆ และหวังว่าเซเลน่าจะยอมหย่ากับเฟนด์ เพื่อที่เขาจะได้แต่งงานกับเซเลน่า นอกจากนี้เขายังกล่าวว่าเขาไม่สนใจเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นของไคลี “ใครจะไปรู้ว่าจู่ ๆ เฟนด์จะกลับมาในเวลานั้น…” ฟีโอน่ารู้สึกกระวนกระวายใจมากขึ้น เมื่อเวลาผ่านไป “ คราวนี้ฉันกลัวว่าครอบครัวคลาร์กจะไม่ปล่อยมันไปง่าย ๆ!” เซเลน่าไม่อาจทนฟังได้อีก เธอผลักประตูเข้าไปพร้อมกับเฟนด์ และโจแอน “แม่ หนูจะไม่ยอมรับข้อเสนอของเคน! เขาเป็นสุภาพบุรุษจอมปลอม แม่คิดว่าเขาจะดีกับหนูจริง ๆ ไหมหลังแต่งงาน? เมื่อถึงเวลานั้นหนูไม่มีทางรู้เลยว่าจะเจอกับปัญหาที่ยุ่งยากขนาดไหน!” “เซเลน่าในที่สุดเธอก็กลับมาแล้ว ถ้าเธอไม่ให้คำตอบที่เหมาะสมสำหรับเรื่องวันนี้ ผมคงจะปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปไม่ได้!” เมื่อเห็นการมาถึงของเฟนด์ และเซเลน่า อีวานซึ่งมือข้างหนึ่งพันผ้าพันแผล และจ้องมองพวกเขาอย่างโกรธเคือง “อีวาน นายไม่มีความผิดเหรอ? นายให้ไคลีกินขนมปังที่นายโยนลงบนพื้นแล้วเหยียบซ้ำ นายคิดว่าเฟนด์ในฐานะพ่อนึงเขาจะทนได้ไหม” สีหน้าของเซเลน่าหม่นลง จากนั้นมองไปที่นายใหญ่เทย์เลอร์ และพูดว่า “คุณปู่ ไม่สามารถตำหนิเฟนด์ได้ในเรื่องนี้ อีวานกำลังจะลงมือทำจริง ๆ “อีวาน! เป็นอย่างนั้นหรือ?” นายใหญ่เทย์เลอร์ ไม่ใข่คนไม่มีเหตุผล เขามองไปที่อีวานและถามขึ้นอย่างช้า ๆ อีวานตอบกลับทันที่ “จะเป็นไปได้อย่างไร? ฉันก็แค่ล้อเล่นเท่านั้น เฟนด์ต่างหากที่บังเอิญผ่านเข้ามาเห็นมัน ใครจะรู้ว่าเขาจะทำโดยที่ไม่พูดอะไรเลย! ฮืมม เขาบังคับให้ขนมปังนั่นด้วยซ้ำ!” “อีวาน เทย์เลอร์ ถ้าไม่หยุดพูดเรื่องไร้สาระ ต่อไปผมจะหักแขนอีกข้างของคุณ!” เฟนด์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอไม่สามารถทนดูได้อีกต่อไป อีวานกำลังโกหกอย่างโจ่งแจ้ง เมื่อได้ย้อนคำพูดเหล่านั้นอีวานก็ถอยหลังไปสองสามก้าว เห็นได้ชัดว่าเขากลัวเฟนด์มาก อย่างไรก็ตามเมื่อจำได้ว่าพวกเขาอยู่ในบ้านเทย์เลอร์แห่งนี้ เฟนด์เป็นแค่เพียงลูกเขยที่มาอาศัยเขาอยู่ เขาอาจจะไม่กล้าทำอะไรกับเขาเหล่านี้ ด้วยความมั่นใจที่เพิ่งค้นพบเขาจึงก้าวไปข้างหน้า “พวกคุณลองดูสิว่าไอ้สารเลวคนนี้เป็นอย่างไร เขาเป็นแค่ลูกเขยที่ยังมีชีวิตอยู่ ไม่ใช่แม้แต่เทย์เลอร์ แต่เขาก็กล้าที่จะพูดคำแบบนี้ต่อหน้าทุกคน” อีวานหันกลับมาและมองไปที่เฟนด์ คำพูดที่เฟนด์กำลังจะพูดถูกรั้งไว้ เขาทำให้เซเลน่าต้องทนทุกข์กับความยากลำบากมาหลายปีแล้ว เพื่อประโยชน์ของเซเลน่า เขาไม่ต้องการที่จะทำให้เรื่องยุ่งยากซับซ้อน นอกจากนี้เขาต้องการเพียงแค่มีชีวิตที่สงบสุขเรียบง่ายแค่นั้น “เฟนด์คุณมันหน้าด้านเกินไป ถ้าไม่ใช่เพราะเงินหนึ่งล้านเหรียญที่เราให้แม่ขอบคุณไป คุณจะจ่ายค่าผ่าตัดได้มั้ย และของคุณก็คงจะเสียชีวิต!” “คุณไม่เพียงแต่เนรคุณ แต่คุณยังตอบแทนความเมตตาด้วยความอาฆาตพยาบาทและปฏิบัติต่อครอบครัวเทย์เลอร์ของเราด้วยวิธีนี้” ญาติคนหนึ่งของครอบครัวเทย์เลอร์เริ่มข้อกล่าวหาทันที “ถูกต้อง ถ้าไม่ใช่เพราะเราแม่เขาจะยังอยู่ไหม” ผู้อาวุโสอีกคนก็วางท่าในทำนองเดียวกันทำตัวสูงส่งและทรงพลัง ในสายตาของพวกเขาเฟนด์ และโจแอนเป็นแค่คนนอก เป็นพวกคนชั้นล่างที่สิ้นเนื้อประดาตัว ถ้าไม่ใช่เพราะเซเลน่ากำลังตั้งท้องลูกนอกคอกคนนั้น เฟนด์จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลเทย์เลอร์ “เอ๊ะ!” ตอนนั้น เซซิเลีย เทย์เลอร์ หญิงสาวคนหนึ่งจากครอบครัวเทย์เลอร์ในวัยยี่สิบปีสังเกตเห็นถุงช้อปปิ้งในมือของโจแอล “ตาของฉันเล่นตลกกับฉันหรือเปล่า? ทั้งหมดนี้เป็นโลโก้สินค้าแบรน์ชั้นนำ!” เซซิเลียเดินไปข้างหน้าและจ้องมองโจแอนซึ่งยังอยู่ในชุดพนักงานทำความสะอาดของเธออย่างใกล้ชิดจากนั้นพูดอย่างเหยียดหยามว่า “คุณปล้นหรือขโมยสิ่งเหล่านี้!” เมื่อเซซิเลียชี้ให้ทุกคนสังเกตเห็นถุงช้อปปิ้งเหล่านั้นทันที เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นแบรนด์ต่างประเทศ นั่นเป็นสิ่งที่พวกเขาสามารถจ่ายได้หรือไม่? “ลูกชายของฉันซื้อให้ฉันและเซเลน่า แม้ว่าเราจะยากจน แต่เราก็มีเกียรติเสมอ ไม่มีทางที่เราจะหันไปขโมยหรือปล้น!” มือที่ยื่นออกมาของเธอหยุดกลางอากาศ