บทที่ 991 ความลับของเขา 2

[ฉันรู้สึกสงสารเธอ มองใบหน้าที่น่ารักของเธอ ฉันไม่สามารถใจร้ายกับเธอได้ [ฉันทนไม่ได้ ฉันเลยพูดว่า "ฉันจะทำให้ดีที่สุด" [เธอทำหน้าบึ้ง และพูดว่า “พี่ชาย ฉันหิวมาก คุณมีอะไรกินไหม? ฉันไม่อยากอดตาย” [ฉันจำได้ว่ายังมีซาลาเปาเหลืออยู่สองชิ้น ฉันจึงหยิบมาหนึ่งชิ้นแล้วแอบส่งให้เธอ [ฉันแก้เชือกไนลอนที่มือเธอ เธอคว้าขนมปังด้วยมือสกปรก และกินมัน [ดูเหมือนว่าเธอจะหิวมาก [เธอกินเร็วเกินไปและสำลักสองสามครั้ง แต่เธอกลัวว่าแฮนสันจะได้ยินเธอ ดังนั้นเธอจึงรีบปิดปากของเธอ และหน้าของเธอก็แดง [ฉันมัดเธอด้วยเชือกไนลอนอีกครั้ง หลังจากที่เธอกินซาลาเปาเสร็จ เพื่อไม่ให้แฮนสันสังเกตเห็นอะไร [เธอกลัวว่าฉันจะโกหกเธอ เธอจึงพูดว่า “พี่ชาย คุณหล่อมาก คุณจะรักษาคำพูดจริง ๆ ใช่ไหม?” [ฉันไม่สามารถตอบเธอได้ เพราะเรื่องนั้นไม่ใช่สิ่งที่คนอายุอย่างฉันจะสามารถจัดการได้ [ตอนนั้นฉันอายุแค่ 17 ปี มันคงเป็นการโกหกถ้าจะบอกว่าฉันไม่ตื่นตระหนกหรือลังเลเลย [เมื่อเห็นว่าฉันเงียบ เธอเรียกฉันเบา ๆ ว่า “พี่ชาย พี่ชาย? พี่ชาย ฉันกลัวจริง ๆ โปรดพาฉันออกไปจากที่นี่ ฉันจะตอบแทนคุณอย่างแน่นอน” [ฉันถามโดยไม่คิดอะไรมา