บทที่ 973 จากมหาวิทยาลัยจนวันแต่งงาน 2

เวอเรียนพูด "เราจะทำยังไงถ้าบอยล์ไม่รู้รหัสผ่าน และทำให้พิธีแต่งงานช้า? เราต้องบินจากนอร์ท ซิตี้ ไปงานแต่งที่มหาวิทยาลัยแคพิทัล ซิตี้ ให้ทันเวลานะ" ฮีลตันหัวเราะ "อย่าได้ฝันเลยว่าจะได้แต่งงานกับเจลลี่ บีน ถ้าเดารหัสผ่านไม่ได้" โดยไม่คาดคิด เชอรีชนั้นใจเย็นและเป็นคนปลอบเวอเรียน "มอนตี้ ไม่ต้องห่วงนะคะ มันเป็นรหัสเก้าตัว เขาแค่ต้องใส่รหัสผ่านเก้าตัว เขาต้องแก้ได้ทันเวลาแน่" บอยล์อาจไม่ได้เรื่อง เรื่องเกมพัฒนาสมองเด็ก ๆ แบบนี้ แต่เชอรีชมั่นใจว่าเขาฉลาดและแก้ไขปัญหาได้ วิทนีย์ยกนิ้วโป้งให้ และอดชื่นชมความฉลาดของบอยล์ไม่ได้ "บอยล์ฉลาดจะตาย เขาเป็นนักศึกษาที่เก่งที่สุดเลยนะ" เชอรีชรอบอยล์จนเบื่อ เธอยกขาขึ้นมาวางบนเตียงและเล่นกับกุญแจล็อกขา หลังจากเดารหัสผ่านแก้าตัวไม่กี่ครั้ง กุญแจที่ล็อกขาก็เปิดออก คลิ๊ก เชอรีชกับแฮร์ริสันพูดอะไรไม่ออก ฮีลตันตีไหล่แฮร์ริสัน "นี่ลูกตั้งรหัสแบบไหนเนี่ย?" บรรยากาศค่อนข้างอึดอัด แฮร์ริสันเหงื่อแตก เชอรีชแค่ใส่รหัสวันเกิดของเธอ ไม่คิดว่ามันจะเป็นรหัสที่ปลดล็อกกุญแจ "แฮร์ริสัน ฟัดด์ นี่ลูกนามสกุลฟัดด์หรือลอว์สันกันแน่?" ฮีลตันข