บทที่ 967 ลงโทษตัวเองด้วยแก้ววิสกี้สามแก้ว

เชอรีชทำหน้ามุ่ย และหยิบบทความสำนึกผิดจากบอยล์ "คุณจะรู้อะไร? ถ้าฉันจริงจังกับการสำนึกผิดจริง ๆ พ่อของฉันก็จะต่อว่าฉันอีกนาน ถ้าฉันแสดงความกังวล และความรู้สึกกับเขา เขาก็จะยกโทษให้ฉันทันที ฉันใช้กลยุทธ์นี้มาตั้งแต่ยังเด็ก รับรองได้ว่าจะสามารถแก้ปัญหาได้ทุกรูปแบบ” บอยล์มองเธอด้วยความรัก เขาจับมือของเธอ “ตอนแรกผมจะแวะมาดู คุณคิดไม่ออกว่าจะเขียนอะไรใช่ไหม? ผมกำลังคิดที่จะเลียนแบบลายมือของคุณ และช่วยคุณเขียนเรียงความสำนึกผิด มันเหมือน..." เชอรีชรีบยัดเรียงความสำนึกผิดใส่มือของเขาทันที "ไม่ ฉันใช้อุบายของฉันหมดแล้ว และตอนนี้คิดอะไรไม่ออกแล้ว ฉันต้องเขียนถึงพันห้าร้อยคำ แต่ตอนนี้เขียนได้แค่สองร้อยคำเท่านั้น บอยล์เนื่องจากคุณเขียนวิทยานิพนธ์เก่ง และกำลังเรียนกฎหมายด้วย การใช้เหตุและผลของคุณต้องเก่งกว่าฉัน ถ้าคุณช่วยฉันเขียนเรียงความสำนึกผิดนี้ พ่อของฉันอาจจะยกโทษให้เราในทันทีก็ได้” ไม่ต้องสงสัยเลย เธอเก่งในการเกลี้ยกล่อมคนอื่นด้วยการพูดชมเขาทุกอย่างที่เธอเคยรู้ด้วยการเสแสร้งทำเป็นร่าเริง บอยล์ยิ้ม และมองไปที่เธออย่างตั้งใจ เชอรีชกำลังถือปากกา และประสานมือทั้งสองของเธอเข้าด้วยกันเพื่อขอค