บทที่ 943 เชอรีช ฟัดด์ คือชีวิตของผม

เชอรีชอยากดื่มโค้กระหว่างทานอาหาร บอยล์จะลุกไปเอาโค้กให้เธอในบ้าน เธอบอกเขา "ฉันซ่อนโค้กไว้ คุณไม่รู้หรอกว่าฉันเก็บไว้ตรงไหน" บอยตกใจก่อนจะยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน เขาไม่รู้ว่าเธอเก็บโค้กไว้ตรงไหน เธอบอกเขา "ฉันจะไปเอามาเอง" บอยล์คิดว่าคงไม่เป็นไร ทันใดนั้นเขาก็คิดเรื่องการที่เธอต้องรับการรักษาอาการที่ต้องการแยกตัวออกมาได้ แต่เขาก็ไม่ได้ตามเธอไป "ได้โค้กแล้วก็กลับมากินข้าวต่อนะ ข้าวโพดจะสุกแล้ว" เธอตอบเขา "ได้" แล้วเธอก็ใส่รองเท้าแตะวิ่งเข้าไปในคฤหาสน์ ภายใต้แสงอาทิตย์ เธอซ่อนโค้กไว้ตรงมุมห้องในห้องครัว เชอรีชกำลังจะออกไปหลังจากเธอหยิบโค้กมาแล้ว แต่สายตาเธอก็ไปเห็นมีดในห้องครัว เธอหยุดเดินและมองมีดด้วยความสนใจ โค้กที่อยู่ในมือเธอหล่นลงบนพื้น ลานบ้านในคฤหาสน์ ข้าวโพดที่ย่างในเตาถ่านสุกแล้ว บอยล์มองเข้าไปในคฤหาสน์ แต่เขาก็ไม่เห็นเธอตรงหน้าต่างที่อยู่ระยะไกล บอยล์รู้สึกกังวล "ฉันจะไปดูเธอหน่อย" ทำไมเธอเข้าไปเอาโค้กนานจัง? วิทนีย์ยิ้ม เธอเคี้ยวเนื้อแกะย่างจากไม้เสียบและควงแขนฮันท์ลีย์ "ดูบอยล์เอาไว้นะ เขาไม่ปล่อยให้เมียเขาอยู่คนเดียวเกินสามนาที