บทที่ 851 ผลักตกลงบันได

"เราไม่...เลิกกันได้ไหม?" เธอกอดแขนบอยล์แน่นขึ้น บอยล์สูดลมหายใจเข้า เขาอดกลั้นความรู้สึกหลายอย่างที่จุกอยู่ในอก เขาหันมามองเธอที่มีน้ำตาคลอ "เลิกโง่สักที เราเข้ากันไม่ได้ มันไม่มีความหมายอะไรหรอกนะ คุณเปลี่ยนอะไรไม่ได้หรอกไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน อีกอย่างก็ดูไม่เหมือนว่าคุณจะทำได้อยู่แล้วนี่" เชอรีชคร่ำครวญ เธอกอดเอวเขาแน่น เธออ้อนวอนเขาและสะอื้น "ฉันเปลี่ยนได้..." เสียงร้องไห้สะอื้นของเธอนั้นทำให้หดหู่มาก บอยล์รู้สึกปวดใจ เขาเช็ดน้ำตาให้เธอและพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "เชอรีช อย่าลดคุณค่าตัวเองลงไปมากกว่านี้เลย มันจะทำให้ผมดูถูกคุณ" คำพูดเย็นชาและไร้หัวใจของเขา ทำให้ใจของเชอรีชแหลกสลาย ไม่ว่าเธอจะพยามแก้ไขแค่ไหนก็ตาม เธอค่อย ๆ ปล่อยแขนเขาอย่างหมดหวัง และพยายามกลั้นน้ำตา เธอดูเหมือนลูกแมวที่น่าสงสาร บอยล์หยิบกระเป๋า เขาหันหลังแล้วเดินไปเข้าไปในลิฟท์ เชอรีชยืนมองประตูลิฟต์ค่อย ๆ ปิด ทั้งสองคนสบตากัน บอยล์ทนมองเธอต่อไปไม่ไหว เขาจึงก้มหน้าหลบเธอตอนที่ประตูลิฟต์ปิด นาตาลีเลื่อนดูรายชื่อผู้ติดต่อของเธอ และเห็นชื่อเฮกเตอร์บันทึกไว้ เธอบันทึกเบอร์โทรศัพท์ของเฮกเตอร์ไว้ เพราะเธอเห็นว่าเฮก