บทที่ 822 เธอช่างเป็นคนที่น่าประหลาดใจมาก

บอยล์ทำอาหารเย็นในบ้านหลังใหม่ เขาทำอาหารสามจานและน้ำซุปหนึ่งถ้วย ทุกอย่างดูน่าอร่อย เชอรีชยกนิ้วโป้งให้เขา "บอยล์ คุณทำอาหารเก่งจัง คุณทำให้ฉันเป็นคนกินยาก ฉันไม่อยากกินข้าวที่โรงอาหารอีกเลย" "บ้านของเราอยู่ห่างจากมหาวิทยาลัยแค่หนึ่งกิโล ครั้งหน้ากลับมากินข้าวกลางวันที่บ้านก็ได้" เชอรีชยิ้ม "งั้นคุณก็ไปรับฉันที่มหาวิทยาลัยด้วยสิ" "ผมจะไปรับคุณ ถ้าไม่ต้องไปที่สำนักงานกฎหมาย แต่คุณต้องทำมื้อกลางวันเองนะ ถ้าผมต้องไปที่นั่น" บอยล์ใช้ตะเกียบคีบหมูตุ๋นใส่ชามให้เธอ รสชาติหวานละลายในปาก เมื่อเธอกัดซี่โครงหมู ค่ำแล้วแต่บอยล์ไม่ปล่อยเธอไป เชอรีชส่งข้อความหาวิทนีย์ด้วยความกังวล ตอนที่บอยล์กำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ [คืนนี้ฉันต้องค้างคืนที่บ้านของเขา จะทำยังไงดี? นี่เรื่องด่วนนะ!] วิทนีย์ตอบเธอ [คุณหนูเชอ ก็กระโดดเข้าหาเขาเลยสิ!"] ริมฝีปากเชอรีชกระตุก มันไม่ใช่ครั้งแรก ที่เธอกับบอยล์นอนด้วยกันในบ้านหลังเดียวกัน แต่คืนนี้เธอรู้สึกกังวลมากกว่าปกติ บางทีคงเพราะมีโซเนียอยู่ด้วยตอนที่เธอไปพักที่บ้านเขา และเฮกเตอร์ก็อยู่ด้วย ตอนที่พวกเขาอยู่ที่บ้านเช่าของบอยล์ พวกเขาจึงทำอะไรกันไม่ได้ แต่น