บทที่ 768 ตามใจคุณเป็นเด็ก

เบลนขับรถพารูบี้กลับมาที่แคมป์หลังจากพวกเขาทานอาหารเย็นที่บาร์เสร็จ มันเป็นการเดินทางที่ยาวนานมาก รูบี้นั่งอยู่ที่เบาะผู้โดยสารถามว่า “ทำไมฉันถึงไม่เคยได้ยินคุณพูดถึงคุณยายของคุณมาก่อนเลย?” เบลนยิ้มจาง ๆ และเหลือบไปมองที่เธอ “ก่อนหน้านี้เรายังไม่ถึงขั้นที่จะแต่งงานกัน ใช่ไหม?” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่ขี้เล่น และหยอกล้อ ใบหน้าของรูบี้ร้อนขึ้นภายใต้แสงสลัว เธอกัดริมฝีปากและพูดว่า “ใครบอกว่าฉันอยากจะแต่งงานกับคุณ? ฉันเพิ่งตกลงคบกับคุณเอง” เบลนพยักหน้าและพูดว่า “ใช่ ตอนนี้เราเพิ่งเริ่มคบกัน แต่ในที่สุดเราก็จะต้องแต่งงานกัน” นั้นที่จะเกิดขึ้นไม่ช้าก็เร็ว รูบี้พูดไม่ออก เธอเม้มปากและเงียบหลังจากที่ได้ยินสิ่งที่เบลนพูด รูบี้พิงเข้ากับเบาะนั่งผู้โดยสาร เธอรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย เนื่องจากเธอเพิ่งทานอาหารมา ยิ่งไปกว่านั้น เธอใช้เวลาหลายชั่วโมงอยู่บนเฮลิคอปเตอร์รีบมาหาเบลนที่ชายแดนตะวันตก เธอกำลังมองดูภูเขา และแนวชายฝั่งที่นอกหน้าต่าง มันดูเหน็บหนาว และอ้างว้างภายใต้แสงจันทร์ ถ้าไม่ใช่เพราะสงคราม และโรคระบาดที่เกิดขึ้นตลอดทั้งปี สถานที่นี้สวยงามมากจริง ๆ มันถูกแยกออกจากส่