บทที่ 757 กอดกัน

หลังจากที่เบลนแก้มัดให้รูบี้ เธอสะบัดข้อมือแล้วบ่น “ลูกน้องคุณมัดมือฉันแน่นมาก" เบลนจับข้อมือของเธอมาตรวจดู เขาขมวดคิ้วเมื่อเห็นข้อมือของเธอเป็นรอยช้ำ ชายหนุ่มใช้นิ้วมือลูบรอยถลอกบนข้อมือของเธอ "ผมจะไปเอายามาให้" เมื่อเบลนกำลังจะไปเอายามา รูบี้ก็จับแขนเขาแล้วถาม "บอกฉันมา เบลน คุณรักฉันหรือเปล่า?" ดวงตาของเบลนกระตุก เขาไม่คิดเลยว่าเธอจะถามเขาตรง ๆ และกะทันหันแบบนี้ แต่ชายหนุ่มก็ไม่ปฏิเสธ เขาจ้องเข้าไปในดวงตาของเธอแล้วตอบ "ใช่" "ตั้งแต่เมื่อไหร่?" "สิบปีก่อน" "คุณยังรักฉันอยู่ หลังจากที่ฉันทิ้งคุณไปเป็นสิบปีงั้นเหรอ? เบลนจ้องเธอแล้วตอบ "ผมยังรักคุณอยู่" รูบี้สูดลมหายใจเข้าแล้วถามต่อ "คุณให้โอลเคเอากล่องนั้นให้ฉัน ปืนสีเงินนั้นมีความหมายกับฉันหรือเปล่า?" "ใช่ ผมให้ปืนนั้นกับคุณ ตอนที่ผมสอนให้คุณยิงปืนเมื่อสิบปีก่อน แต่คุณไม่ได้เอามันไปด้วย" "แล้วเบื้องหลังของหวีไม้นั่นล่ะ?" เบลนตอบเสียงทุ้มต่ำ "ผมของคุณยังติดอยู่ที่ซี่หวี มันเป็นสิ่งเดียวที่เตือนผมว่ายังมีคุณอยู่ ผมจึงเก็บหวีกับเส้นผมของคุณมาจนทุกวันนี้" รูบี้รู้สึกได้ถึงความรู้สึกที่ท่วมท้น จากสายตาของชายหนุ่มเมื่อเธอมอง