บทที่ 731 ฉันรักคุณ เบลน

โอลเคคร่ำครวญอย่างตั้งใจ “เนื่องจากนายท่านเลิกกับคุณซอฟตี้แล้ว นายท่านเบลน ทำไมคุณถึงยังต้องให้ปืนกับเธออีกล่ะ? ในรถเรามีอาวุธไม่เพียงพอ แต่คุณก็ยัง…” "หุบปาก" โอลเคมุ่ยปากและพูดว่า “นายท่านเบลน ผมคิดว่าคุณแค่เป็นห่วงเกี่ยวกับเรื่องที่คุณซอฟตี้กำลังประสบปัญหาในตอนนี้ ใช่ไหมครับ?” เบลนตอบด้วยน้ำเสียงขมขื่น “ถ้านายไม่พูดอะไรก็ไม่มีใครบอกว่านายเป็นใบ้นะ” “นายท่านเบลน…” “นายเริ่มเบื่อที่จะมีชีวิตแล้วใช่ไหม?” โอลเคคร่ำครวญเงียบ ๆ และไม่กล้าที่จะพูดอะไรอีก เบลนมองไปที่เงาผอมบางที่กำลังวิ่งจากไปผ่านทางกระจกมองหลัง ก่อนจะถอนสายตาอันเย็นชาของเขาออกมา … รูบี้ที่กำลังเดินอยู่บนสะพานเหนือทะเลกำปืนในมือแน่น ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะลมทะเลกระทบ หรือเป็นเพราะอารมณ์ที่อัดอั้นของเธอที่เก็บกดมานานเกินไป ในที่สุดมันก็พังทลายลง ในที่สุดน้ำตาของเธอก็เริ่มไหลออกมาจากตาของเธอในขณะที่เธอสะอึกสะอื้นอย่างเงียบ ๆ ความทรงจำของเบลนกับเธอปรากฏเข้ามาในหัวของเธอ ในขณะที่เสียงทุ้มของเบลนดังก้องอยู่ในหูของเธอ “ต่อจากนี้ไปผมจะเรียกคุณว่าซอฟตี้” “ไม่สำคัญหรอกว่าคุณจะเป็นใครมาจากไหน หรือคุณมีจุดประสงค์อะไรที่อยู่เค