บทที่ 728 ลาก่อน ศัตรู

วิลสันลุกขึ้นแล้วลูบไหล่รูบี้ "ผู้บัญชาการอยากพบคุณ อย่าลืมไปหาเขาล่ะ" รูบี้พยักหน้า หลังจากวิลสันออกไปจากสนามฝึกซ้อมแล้ว เธอใช้มือเช็ดหน้า ก่อนจะลุกขึ้นแล้วไปที่ห้องทำงานของผู้บัญชาการ ในห้องทำงานของผู้บัญชาการ "กำลังตามหาฉันเหรอคะ ผู้บัญชาการ?" สตีเฟ่นชงชาราคาแพง เขาจิบชาแล้วตอบเธอ "เธอรู้หรือเปล่าว่า ฟรอส เบลนกำลังมาช่วยเธอ?" รูบี้ตกใจ เธอบีบต้นขาแล้วส่ายหน้า "ไม่ทราบค่ะ" "รูบี้ เธอทำได้ดีมาก นี่เป็นภารกิจสำคัญที่เธอทำเป็นครั้งแรกด้วยตัวเอง หลังจากที่อายุถึงเกณฑ์แล้ว ฉันเป็นผู้บัญชาการของทุกคน ฉันก็เหมือนพ่อของพวกเธอนั่นแหละ โอ้ เธอโตขึ้นแล้วนะ รูบี้ ฉันภูมิใจในตัวเธอ ในฐานะผู้บัญชาการของเธอ" รูบี้เม้มปาก เธอมองสตีเฟ่นแล้วถามเขา "ในเมื่อคุณเป็นเหมือนพ่อและผู้บัญชาการของพวกเรา คุณใช้ฉันเป็นเหยื่อล่อได้ยังไง?" เธอถามคำถามได้ตรงและชัดเจน เธอมองเขาด้วยสายตาเฉียบคม สตีเฟ่นสบตาเธอเขาถือถ้วยน้ำชาค้างไว้ หลังจากเงียบกันไปสักพัก เขาก็ยิ้มอย่างมีเลศนัยและรินชาร้อนลงในถ้วยชาของเขา ไอร้อนลอยขึ้นมาจากถ้วยชาของเขา "นี่เธอกำลังถามผู้บัญชาการของเธอเหรอ รูบี้? เธอคิดว่ามันไม่ยุติธรรมใช่ไห