บทที่ 71 ความโกรธเกรี้ยว

"มีอะไรอีก?" ลมหายใจที่เย็นชา และอันตรายของเขานั้นใกล้เข้ามาหาเธอทีละนิด เวอเรียนวางมือของเธอลงบนเตียงใหญ่ที่อยู่ข้างหลังเธอ แล้วขยับไปข้างหลังโดยไม่รู้ตัว เธอจ้องมองมาที่เขาอย่างตั้งอกตั้งใจ "ฉันหมายความว่าฉันไม่ได้พานายท่านไปที่นั่น นอกจากนี้คุณรู้ไหมว่าแนนซี่ ส่งคนมาลักพาตัวฉันทำไมคุณถึงปกป้องเธอด้วย ปกปิดอความผิดที่เธอก่อ" “นี่เธอแอบฟังใช่ไหม?” "ฉันไปหาคุณเพื่อถามเกี่ยวกับ เจลลี่ บีน และฉันไม่ได้คิดว่าจะเจอคุณกับแนนซี่ มาลักลอบเล่นชู้กันที่ห้องทำงาน นี่ยังไม่รวมที่คุณช่วยปกปิดการกระทำที่ผิดกฎหมายของเธอ! ฮีลตัน ฟัดด์ ถ้าคุณเป็นลูกผู้ชายคุณควร..." นิ้วเรียวยาวของเขาบีบคางของเธอ และเขาก็ลดศีรษะลงเพื่อปิดปากของเธอด้วยการจูบ จูบนี้เต็มไปด้วยความโกรธเคือง เป็นชู้?! นี่เธอคิดว่าเขากำลังเป็นชู้กับ แนนซี่ อย่างนั้น?! "เธอว่าฉันไม่ใช่ลูกผู้ชายใช่ไหม? เธอจะได้รู้ในตอนนี้เลย!" ฮีลตัน ถอดเนคไทรอบคอออก ดวงตาสีดำที่มืดมนและเย็นชาของเขาเต็มไปด้วยความต้องการ ในตอนนี้ดูเป็นอันตรายเป็นอย่างมาก เวอเรียน เธอกลัวเขามากจนตวาดกลับไป "คุณจะทำอะไร? ฮีลตัน ฟัดด์! ฉันเคยบอกคุณแล้วนะว่าคุณไม่ได้รับอนุญ