บทที่ 699 ซอฟตี้ของเขาก็เป็นแค่จิ้งจอกน้อย

สายตาของเบลนนั้นดูห่างเหินและคุกรุ่น เหมือนไฟที่อยู่ในกองหิมะ รูบี้ยังไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน เธอไม่รู้ว่าเขาคิดอะไร เขาสงสัยแรงจูงใจของเธอเหรอ? แล้วเขามาจูบเธอทำไม? เบลนยกมือขึ้นแล้ววางไว้ข้างหลังของเธอ เขากดปุ่มที่อยู่ข้างหลังเธอ ทันใดนั้นมีดสั้นที่คมกริบพุ่งผ่านพวกเขา และปักบนกำแพงข้างพวกเขา จากการจู่โจมกะทันหัน เบลนรู้สึกได้ว่าหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา กำลังตัวสั่นด้วยความกลัว เขาก้มลงมองขนตาที่หนาและยาวของเธอที่กำลังสั่นด้วยความกลัว เขากลืนน้ำลาย เขาพูดเสียงแหบและทุ้มต่ำ "มีกับดักวางอยู่ทุกที่ในห้องทำงาน และคุณอาจตายเมื่อไหร่ก็ได้ ถ้าผมไม่กลับมาทันเวลา คงได้เห็นศพนอนอยู่บนพื้นไปแล้ว" รูบี้คิดในใจ 'ถ้าคุณไม่กลับมา ฉันคงจัดการไปแล้ว และออกไปจากห้องนี้โดยที่ยังมีชีวิตและปลอดภัยอยู่...' แต่เธอก็ทำตัวเป็นลูกแมวที่เชื่อฟัง เพื่อหลีกเลี่ยงการทำตัวน่าสงสัย "ฉัน...ฉันจะไม่เข้ามาในห้องนี้อีกแล้ว" "คุณรู้ไหมว่าทำอะไรผิด?" หญิงสาวติดอยู่ตรงกลางระหว่างชั้นหนังสือกับร่างกายที่แข็งแกร่งของชายหนุ่ม จนได้กลิ่นน้ำหอมจากตัวของเขา กลิ่นน้ำหอมนั้นทำให้รู้สึกสดชื่นและสบายใจ เสียงของเขานั้นทุ้