บทที่ 692 ตอบแทนด้วยร่างกายของฉัน

"ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นแบบนั้น เครื่องซีทีสแกนแสดงให้เห็นว่าศีรษะของเธอได้รับบาดเจ็บร้ายแรง แต่ผมก็เคยเจอคนไข้ที่ศีรษะได้รับบาดเจ็บร้ายแรงจนหมดสติ และจำชื่อของตัวเองไม่ได้เหมือนกัน" เบลนมองหญิงสาวที่นอนบนเตียง เธอกำลังกอดตัวเองแน่นขณะที่กำลังเข้าเครื่องสแกน เธอมองไปรอบ ๆ อย่างระแวง เขาหันมาถามหมอ "เป็นไปได้หรือเปล่า ที่เธอแกล้งทำเป็นความจำเสื่อม?" "นี่มัน...เป็นไปไม่ได้หรอกครับ ผมคิดว่างั้นนะ? มีความเป็นไปได้สูงที่คนไข้จะสูญเสียความทรงจำระยะเวลาสั้น ๆ และโรคนี้มักเกิดขึ้นกับคนไข้ หลังจากที่พวกเขาฟื้นขึ้นมาแล้ว" "สูญเสียความทรงจำระยะเวลาสั้น ๆ เหรอ? แล้วเมื่อไหร่เธอจะฟื้นความทรงจำกลับมาอีก?" ความกลัวนั้นอาจทำให้เบลนทำอะไรไม่ดีลงไป เนื่องจากตัวตนที่แท้จริงของเขา หมอตอบเขาตะกุกตะกัก "เรื่องนี้...ผมคงตอบคุณไม่ได้หรอกครับว่าเมื่อไหร่" เบลนเข้าไปในห้องคนไข้ เขานั่งลงข้างหญิงสาวแล้วถามเธอ "คุณจำชื่อตัวเอง เพื่อน หรือครอบครัวไม่ได้เลยเหรอ?" รูบี้พยักหน้า เธอถามเขาด้ยความสงสัย "คุณเป็นคนที่ช่วยชีวิตฉันใช่ไหม?" "ไม่เป็นไรหรอก” เบลนพูดต่อ "ผมไม่สนหรอกว่าคุณจะจำไม่ได้จริง ๆ หรือแกล้งทำ คง